Weet je wat er zo fantastisch is aan jeugdstrips? Ze zijn zo eerlijk en rechtdoorzee. En vooral ontwapenend. We zijn er absoluut zeker van dat je je meteen gaat hechten aan de zesjarige Jean. Hij mag eindelijk naar de grote school waar hij ongemakkelijk op zijn stoeltje schuift als zijn lerares de klas afloopt en de leerlingen naar het beroep van hun ouders vraagt. Jeans vader is een ondernemer, maar wat moet hij over zijn mama zeggen? Hij heeft haar nooit gekend. Van dan af begint Jean zich vragen te stellen die hij niet altijd luidop durft te zeggen. Zijn oudere en wijzere buurmeisje weet wel hoe de vork in de steel zit en besluit de kleine Jean, die enkel de letter A kan lezen, postkaarten voor te lezen die Jeans mama aan hem heeft geschreven op ene van haar vele reizen. Omdat dit een groot geheim is, mag Jean het aan niemand verder vertellen. Dat is ook de reden waarom het buurmeisje de postkaarten ontvangt en niet Jean zelf.

Veel meer dan het achterhalen van de whereabouts van Jeans mama, gaat dit wondermooie album over een opgroeiend, ietwat verlegen jochie dat het moet zien te rooien met een jonger broertje, een soms afwezige vader, een lieve oppas en bejaarde familieleden waar hij en zijn broertje wel eens moeten logeren. Verschillende van die familieleden vragen zich af of het niet tijd wordt dat Jean op de hoogte wordt gebracht. Of er wordt gewoon gesnotterd bij het uiten van hun compassie. Je kan stellen dat Mijn Mama over het omgaan met verlies gaat. De onthulling is werkelijk hartverscheurend, maar ook een logische stap die een jongetje moet zetten om een jongen te worden. Verwacht je nu niet aan een immens drama, er valt namelijk genoeg te lachen. De prettige tekenstijl van Émile Bravo (de auteur van het succesvolle Robbedoes-one-shot Dagboek van een Fantast) leent zich prima om een lach en een traan na te jagen.

Mijn Mama won in 2008 een van de hoogste albumprijzen in Angoulême en werd al vertaald in onder meer het Engels. Met schrijver Jean Regnaud is Émile Bravo niet aan zijn proefstuk toe, maar geen van hun vorige gepubliceerde samenwerkingen kreeg zo'n grote bijval als Mijn Mama. Als hier niet het stempel "AANRADER!" op past, dan weten we het ook niet meer. Na het spannende Amulet is dit een nieuwe treffer van Silvester voor de jeugd én voor volwassenen. We zijn nu trouwens wel benieuwd geworden naar Bravo's jeugdreeks Jules dat nog geen Nederlandstalige albumuitgave kent. Is een vertaling niet het overwegen waard?