We schrijven 2052. De wetenschap heeft de voorbije decennia niet stil gestaan. Ook de ruimtevaart is er met rasse schreden op vooruit gegaan. De mens controleert meer dan ooit zijn omgeving en het klimaat. Zo werd Station Hurricane geconstrueerd. Dit ruimtestation heeft een enorm laserkanon aan boord waarmee vanuit de ruimte op orkanen wordt geschoten. Deze lossen bijgevolg op zodat een natuurramp vermeden kan worden. Travis, piloot van een ruimteveer, vertrekt vanop de aarde met provisies om Station Hurricane te bevoorraden. Een routinemissie met een romantisch staartje omwille van zijn meer dan vriendschappelijke relatie met een van de wetenschappers van het ruimtestation, Anna. Al snel blijkt dat de lading van het ruimteveer alles behalve provisies bevat. Aan boord bevinden zich zwaarbewapende terroristen onder de leiding van Vlad Nyrki. Deze laatste heeft een appeltje te schillen met de ontwerper van het station, Inger Carlsen. Op een wrede wijze wordt er afgerekend met de spoken uit het verleden. Travis zal elke vezel spitsvondigheid uit zijn lichaam nodig hebben om dit avontuur te overleven en te strijden voor zijn Anna...

Net als verscheidene andere uitgeverijen op de hedendaagse markt vist Daedalus met de regelmaat van de klok onafgewerkte (lees onvertaalde) reeksen uit de enorme vijver die Talent heette. Dit keer is Travis aan de beurt. Talent vertaalde de volledige eerste cyclus van vijf delen van deze reeks. Dit technopolitiek sciencefictionavontuur weet vanaf het eerste deel meteen te boeien. De wereld is veranderd, maar het menselijke egoïsme is nog steeds erg herkenbaar. Terroristische organisaties beschikken over oneindige middelen om de wereldorde het vuur aan de schenen te leggen en, jawel, ook dat laatste doet wat aan onze huidige maatschappij denken. In tegenstelling tot veel reeksen gaat Travis vanaf het eerste album meteen over tot het pure avontuur. Waar nodig krijgt de lezer nog introductie, maar nergens hebben we dat als vertragend ervaren. Het tweede deel gaat netjes verder waar deel 1 stopt en speelt zich bovendien ook meteen op een totaal andere locatie af. Deze vorm van afwisseling deed ons even denken aan Konvooi, die andere sterke sciencefictionstrip. Knap werk van Fred Duval!

Christophe Quet verzorgt het tekenwerk. Hoewel het naar ons gevoel ruimschoots voldoet, bleef het wow-gevoel wel uit. Niet scherp genoeg, te weinig detail in de decors. Zijn droids mogen er dan weer wel zijn. Dat een mooie inkleuring het uitzicht van een strip erg kan veranderen is alom geweten. Travis is hier een schoolvoorbeeld van. Veel diepe kleuren, af en toe overgesatureerd... Een moderne computerinkleuring kan best mooi ogen.

We hebben amper argumenten die afdoen aan deze eerste twee delen van Travis. Hopelijk blijft het vervolg even sterk zodat we opnieuw kunnen spreken van een geslaagde reanimatie van een dood verklaarde Talent-patiënt. Wie snel is kan beide delen bovendien aanschaffen aan een scherpe prijs.