"Was dat nu een softcover, dan verkocht ik er massa's van.' Eerlijk gezegd, we stonden met het album in onze hand wat te twijfelen, maar onze stripboer en actief lezer overtuigde ons. De cover trok ons zeker aan, maar ze was niet af. Dat reusachtige zwaard is toch te zwaar voor dat meisje? En zijn die fantasydieren niet geplukt uit het Aldebaran-bestiarium van Léo? Maar wat staan die dieren er zo triestig en plompverloren bij,... Enfin, we besloten het album niettemin een kans te geven. We hebben het ons niet beklaagd.

In een middeleeuws aanvoelende wereld waarin de zon dreigt uit te doven, vallen plots vier reusachtige glazen degens neer op vier verschillende plaatsen. Een van die degens plant zich net in de heilige rots van het dorpje van de jonge Yama, de dochter van het dorpshoofd. De hele rots verandert meteen in een ijskoude, breekbare bergmassa. Al snel is de lokale dictatoriale kasteelheer ter plaatse om dit vreemd fenomeen te bestuderen. Een van zijn wapenheren moet de degen Excalibur-gewijs uit de rots trekken, maar valt onmiddellijk in duizend kleine glassplinters uiteen. De almachtige Orlant ontsteekt hierop in een onaardse woede. Zijn ultimatum is duidelijk: "Geef me jullie proviand én de vrouw van het dorpshoofd of ik jaag jullie over de kling". Om haar mama te beschermen besluit de kleine, breekbare Yama het glazen zwaard te pakken. Ze raakt het heft aan en zij verandert niet!

Echt origineel klinkt de plot van scenariste Sylviane Corgiat niet. 56 bladzijden lang flirt ze met afgezaagde thema's zoals een naderende apocalyps, het dappere weesje dat ridder wil worden, de Arthur-saga en de verstoten held. Maar het moet wel gezegd, op dat platgetreden pad weet ze ons wel een vlot geschreven verhaal voor te schotelen. De Italiaanse tekenares Laura Zuccheri tilt in haar eentje deze betere Aria uit de grijze middenmoot. Wat een debuut! Haar superfijne tekenstijl oogt heel fris. Maar het is vooral haar voorliefde voor de fauna van Léo die ons bekoort. In tegenstelling tot de statige wereld van de Braziliaan komen haar dieren ook echt tot leven. Het is alleen verdomd jammer dat ze haar fantasie en dynamiek niet heeft losgelaten op de lokale flora. Mede hierdoor blijft deze strip het lieve etiket dragen van superaangenaam, braaf leesvoer voor een breed publiek. Niets meer, en zeker niets minder.