Dokter Zwitser-album dat Wasterlain voor Dupuis maakte, was een soort ganzenbordspel in stripvorm. Daarna trok Wasterlain voluit de sprookjeskaart voor de volgende vier delen die bij Casterman verschenen, thematisch opgebouwd rond Kerstmis, Pasen en tuinkabouters. Het vierde album werd nooit vertaald. De albums van Wasterlain zijn immers nooit verkooptoppers geweest. Niettemin verhelpt Arcadia vzw (steeds een redder in nood bij afgebroken series uit de Franco-Belgische school) het euvel door het album alsnog in vertaling te brengen.

Nu, de albums bij Casterman kenden niet meer die aantrekkingskracht van de eerste albums bij Dupuis. Het aantal nevenpersonages groeide uit tot een minilegioen waarbij de rol van Dokter Zwitser op de achtergrond werd gedrukt. Butler Albert (die in een wandklok woont) en juffrouw Zoë zijn er al bij sinds het eerste uur, de kinderen Nicolas en Mimi en knorpot Grom (een kobold die je best geen dwerg noemt en grappiger is dan de Moppersmurf die Wasterlain tijdens zijn carrière op de studio van Peyo nog heeft getekend) zijn enkele van de nieuwere personages. In dit verhaal komt het lieveheersbeestje Totootje er nog bij. Hij komt een tovenaar zoeken die hem en zijn volkje kan beschermen tegen een vuige baardmans en twee houthakkers die hun bloemen stukmaken en bomen omkappen. Laat al die personages hun ding doen en het gevaar van chaos loert om de hoek. Die richting gaat het effectief uit, al landt Wasterlain steeds weer op zijn pootjes. Goed gevonden is de scène waarin Dokter Zwitser en het hele gezelschap paniekerig aan de lezer vragen om hun verstopte positie niet aan de slechterik te verraden.

Wasterlains tekenstijl zal niet iedereen aanspreken. Dat deed het al niet bij zijn eerste publicaties in het weekblad Robbedoes. Wie de moeite neemt om zijn tekeningen nader te onderzoeken, ontdekt een fraai lijnenspel, rijk aan details, spontaniteit en beweeglijkheid. De Lieveheersbeestjes is ietsje losser getekend dan voorgaande albums waarbij het soort beheerste wanorde nu meer overhelt naar losse routine.

Conclusie: De Lieveheersbeestjes is zeker niet het beste album uit de reeks, maar hopelijk betekent deze minicomeback in vertaling de motor voor nog meer uitgaven van Wasterlain. De delen 2 en 3 van de jeugdserie Jo & Bert bijvoorbeeld (deel 1 verscheen bij Den Gulden Engel) of de resem gags en kortverhaaltjes van Dokter Zwitser waarbij vooral de reeks gags rond de zoektocht naar wat een "koelele" is, een eerste lezing of een herlezing meer dan waard is.