In Laatste Pompstation voor de Snelweg volgen we het pad van een zelfdestructieve politie-inspecteur. Hij krijgt te maken met de smerigste zaken tijdens de nachtdiensten die hij ondergaat. In dit geval heeft hij met een vermeende zelfmoord van een senator te maken waarbij hij zelf ook wordt betrokken. Het beeld van een verongelukt meisje achtervolgt 'm ondertussen. Zo gevoelig is hij nu nog wel, maar voor de rest wapent hij zich met cynisme. Een vrolijke Frans is hij niet, zijn gedrag loopt de spuigaten uit, zijn nachtdienst wordt 'm afgenomen, hij moet daardoor oppassen en hij belandt zelfs in de goot.

Didier Daeninckx, de Franse schrijver die de oorspronkelijke roman van Hugues Pagan naar een stripverhaal adapteerde, voegt er een extra dimensie zwartgalligheid aan toe door in niet mis te verstane bewoordingen te omschrijven wat we in een stripverhaal niet kunnen ruiken, voelen, horen en vaak ook zien.

De tekeningen zijn niet briljant, zelfs niet van het soort dat je meteen aanspreekt, maar ze geven de vuile toon wel goed aan.