Na zijn avonturen temidden de revolutionairen in Mexico zit Lincoln opgescheept met hun leidster Paloma Saldena. Of is het eerder omgekeerd? Hoe dan ook heeft de rebelse vrouw enkele laagjes cynisme van Lincoln weten af te pellen... heck, hij is zelfs verliefd op 'r. Maar met zijn avances raakt hij niet ver bij haar. Ondertussen zit het regeringsleger ook nog achter haar aan terwijl ze niet anders wil dan in een gevangenenkamp terechtkomen omdat haar familie daar zit. Satan moeit zich nu en dan, maar staat op een afstandje vooral te lachen dat het geen naam heeft. Een Mexicaan tekent op een slapende Lincoln een forse snor met houtskool. 's Anderendaags zit hij in hetzelfde kamp als Paloma met honderden andere Mexicanen. Daar heeft een Franse premiejager zijn oog laten vallen op Paloma. Welke gevoelens ontlokt dat bij Lincoln is de kwestie. En die kwestie lokte bij ons een enkele glimlach op.

Door de karakterevolutie van Lincoln heeft dit zesde deel er een dot drama en emotie bijgekregen. Een vrouw in zijn leven was precies nodig om zijn starre houding een knauw te geven, al blijft hij grotendeels zijn onbehouwen zelve. Lincoln kan dus nog steeds boeien, al is de grote verrassing uit de eerdere delen er nu wel vanaf.