Canardo is een vreemde eend in de bijt in onze stripverzameling. Onze waardering voor de gehele reeks gaat op en neer. Zonder een grafiek in elkaar te boksen van onze waarderingsschaal kunnen we stellen dat de laatste albums weer in stijgende lijn gaan. Met De Asbestemming wisten we ons uitermate te vermaken.

Ook nu weer is Canardo niet per se de hoofrolspeler in zijn eigen serie. Die hoofdrollen worden weggekaapt door twee snotapen, broer en zus, die het hun omgeving knap lastig maken. Hun net overleden opa, de Belgische naar New York uitgeweken maffiapeetvader Hektor van Bollewinkel, wil hen een lesje leren zodat ze hun erfenis moeten verdienen. Ze worden opgedragen zijn as naar zijn thuisland te brengen en daar uit te strooien volgens strikte voorwaarden. En zo zit plots Canardo in België opgescheept met de twee etterbakken en wat later hun zeer rondborstige en doortastende Vlaamse gouvernante. Canardo mag met haar in een vlaag van zwakte — van haar dan — hanky panky doen. Hektor stippelde een parcours uit in het België dat hij zich nog kon herinneren. Dat parcours dient het gezelschap ook af te leggen. Frieten met mosselen in Zeebrugge, het Atomium en de mijnterrils van Charleroi horen daarbij. Ondertussen menen Hektors oude Belgische maffiavrienden dat er sprake is van nieuwe concurrentie en die willen ze uitschakelen.

Toegegeven, een erfenisverhaal met obstakels en voorwaarden is bijlange geen origineel gegeven. Ook in de uitwerking van het aloude thema breekt Benoît Sokal geen potten. Toch is dit een bijzonder amusant album geworden met heel wat actie, bloedvergieten, spitsvondige knipogen en bizarre ontmoetingen (laten we nog maar eens het Belgische pedofielencliché van stal halen). Was hij niet jaarlijks aanwezig in de winkel met een nieuw album, dan hadden we kunnen uitroepen: "Canardo is back!" En hoe! Zo lezen we ze dus graag.