DE EENHOORN 1
De Laatste Tempel van Aesculapius
Anthony Jean + Mathieu Gabella • Silvester
48 p. (HC)
|
|
| Is er een dokter in de zaal? |
|
Ambroise Paré, chirurgijn van de Franse Koning vecht tegen de bierkaai. De gevestigde orde, de studenten van de faculteit geneeskunde aan de universiteit, blijft steken in de middeleeuwen wat kennis en kunde betreft. Zelf leerde hij geen woord Latijn of Grieks, maar was een autodidact, naar het voorbeeld van Gentenaar Vesalius en de andere grote anatomisten van zijn tijd. We schrijven 1565. Op een dag wordt Ambroise ontboden om het slachtoffer van een moord te onderzoeken. Hoewel de wonde duidelijk een inslagwonde is, vindt Ambroise geen kogel. Een scherp stuk bot doorboorde het lichaam. De duivel lijkt er mee gemoeid want dit is niet de enige raadselachtige dode die Ambroise op zeer korte tijd onderzoekt. Wanneer een geleerde, die eigenlijk al tien jaar dood werd geacht, stervende bij hem binnenstapt, bevindt Ambroise zich aan de start van een avontuur. Hierop komt hij in contact met enkele van de grootste geleerden van zijn tijd, een hele horde monsters en... Chiron, het wezen dat volgens de legende de geneeskunde aanleerde aan de Griek Aesculapios. Tegenstanders van dienst zijn een katholieke sekte, een verbeten kardinaal en een bijzonder sterke bevelhebber...
Mathieu Gabella, in Frankrijk onder meer bekend van Les Mesures du Temps en Idoles levert hier zijn Nederlandstalige debuut af als scenarist. Hij brengt een klassiek fantasyverhaal met een originele invalshoek. De begindagen van de wetenschappelijk verantwoorde anatomie onder leiding van voortrekker Vesalius zijn op zijn minst fascinerend te noemen. Temeer alles toen nog illegaal moest gebeuren en vadertje kerk met zijn inquisiteurs op de loer lag. Die spanning weet Gabella in elk geval over te brengen in zijn sfeerschepping. Niettemin voelen de eerste twintig pagina's erg zwaar aan omdat een heleboel personages voorgesteld moeten worden en er ook nog eens een pak monsters mysterieus om de hoek komen kijken. Voor ons had het verhaal gerust minder fantasy mogen bevatten en meer van de historische achtergrond. Slecht kunnen we het zeker niet noemen, maar af en toe hadden we het gevoel dat de verkeerde verhaallijnen te veel aandacht kregen.
Vanaf de eerste bladzijde krijgen we te maken met afgelikt en treffend tekenwerk van Anthony Jean. Hij levert een geweldig product af met bij momenten erg schilderachtige taferelen met een bijzonder duistere sfeer en gezichten vol emoties. De soms ronduit gore scènes lijken dan weer uit de beste horrorfilms te komen. Om de sfeer extra te benadrukken en dit album toch een eind boven het gemiddelde uit te tillen, werd het album prachtig ingekleurd. Sobere kleuren, veel sepia en een sinistere belichting doen wonderen.
Af en toe maakt Silvester gewaagde keuzes. Hoewel dit een knappe strip is, weten we niet of het iedereen even hard zal kunnen begeesteren. Het fantasygehalte is nogal aan de zware kant. Zeker in vergelijking met de historische achtergrond die op zich al garant had kunnen staan voor een uitgebalanceerd stripverhaal. Niettemin zou het tekenwerk op zich al veel mensen kunnen overhalen om het eerste deel van De Eenhoorn aan te kunnen schaffen. Combineer dit met de prachtige inkleuring en je haalt een prachtig staaltje vakwerk in huis. Deel 2 zal volgens Silvester niet al te lang meer op zich laten wachten. |
|
| > JACKY CORNELIS — augustus 2007 |
