Waarover de stripreeks Requiem - De Vampierridder nu precies gaat, weet wellicht geen zinnig mens meer. Is Requiem nu een vampierridder, een riddervampier of een Duitse ridder die naar het pierenland gegaan is? Het doet er allemaal niet toe. Akkoord, Pat Mills laat deze keer de beruchte zelfverklaarde occultist alias charlatan Aleister Crowley (1875-1947) en zijn aanhangster Leah Hirsig (1883-1975) opdraven, maar uiteindelijk maakt dat niets uit. Requiem behoort net zoals Magika en 666 tot wat wij zouden omschrijven als catholic kitch: bombastisch getekende stripverhalen over religieus-satanistische onderwerpen die er echt niet toe doen... Seks en geweld staan centraal, dat allemaal aan elkaar gebreid door een luchtig verhaaltje over werelddominatie door boze krachten en de universele strijd tussen goed en kwaad.

En inderdaad, het verhaal van Requiem snappen we al lang niet meer, maar het zijn de tekeningen die dit grafisch meesterwerkje absoluut de moeite waard maken. Paginagrote afbeeldingen van gevechten, apocalyptische landschappen, weerzinwekkende monsters vullen de bladzijden die precies te klein lijken voor al deze demonische ongein. Olivier Ledroit krijgt er precies niet genoeg van en zet met zijn gotische kleurenpalet de hellepoorten open. Maar ook Mills is aardig op dreef in dit achtste deel dat bulkt van de onnozele humor, absurde personages (killerratten, de 'orgasdief' Muntoog om er maar twee te noemen) en sarcastische dialogen (de seksscène met Requiem en Leah is werkelijk hilarisch).

Het toont allemaal aan dat de scenarist en tekenaar met het maken van deze reeks een duivels plezier hebben gehad, net wat wij deden bij de lectuur van dit diabolische boekje. Als het einde der tijden zo mooi getekend én zo grappig zou zijn, mag de Dag des Oordeels gerust vandaag beginnen!