Toen we deze strip in handen kregen dachten we bij onszelf: "pff fantasy, alweer fantasy... Hebben we daar ondertussen nog niet genoeg van gezien? Zijn we het genre ondertussen niet een beetje spuugzat?" Een vlugge doorbladering van De Balling deed ons echter nieuwsgierig worden. Wat een kleuren, wat een beelden, wat een composities! De tekenstijl van stripdebutant Tarumbana — die uitsluitend digitaal werkt — lijkt sterk op de geschilderde verhalen van Grzegorz Rosinski zoals bij de laatste delen van Thorgal en het onvolprezen De Wraak van Graaf Skarbek. Nu ja, mooie tekeningen zijn één iets. Zo kennen we er nog, maar het verhaal?

Hector Wiestal, alias De Muur van Myrmirrin, alias De Balling leeft al dertig jaar in ballingschap in een afgelegen streek aan de rand van het koninkrijk Archaeon. Moe, verbitterd en slechts vergezeld door zijn dienstmeisje Miriël kwijnt hij langzaam weg, zijn herinneringen aan oude glorie op het slagveld koesterend. Tot hij opeens een brief krijgt van koning Alester de Dappere om hem bij te staan in een moeilijke opvolgingskwestie. Ondanks het feit dat de koning hem verraden heeft en in ballingschap heeft gestuurd, neemt Hector toch de uitdaging aan. Zonder dralen begint hij de reis naar zijn vroegere strijdmakker, die hij nota bene zelf op de troon heeft geholpen. Maar dan loopt het uiteraard niet zoals Hector het had verwacht... Shakesperiaanse machtsintriges spelen zich immers af rond de oude zieltogende koning en menig slechterik aast op de koninklijke macht: vormt Hector geen belemmering voor hun duistere plannetjes? En is er niet sprake van een of andere wettige erfgenaam? En wat doet die vreemde religie van de Bovenzinnelijken in het geheel van al die machtsspelletjes?

Kortom, dit verhaal leest als een Griekse tragedie: donkere wraak, haat en machtswellust maar ook vriendschap, eer en moed vormen een bonte cocktail in dit meeslepende drama. De voor de rest vrij onbekende scenarist Henscher verweeft in zijn medieval fantasy-drama tal van epische elementen uit zowel films (doet de oude Hector niet denken aan Clint Eastwood in Unforgiven?), maar ook uit boeken. Het gebroken zwaard dat Hector meezeult, is ontegensprekelijk een verwijzing naar Anduril of Narsil, het zwaard van Aragorn. En zo zijn er nog wel meer invloeden die je zelf mag ontdekken.

Voeg hier nog eens aan toe dat dit boeiende verhaal in prachtige tekeningen wordt vertaald, gedrenkt in een bloederig bruin en met een dromerig donkerblauw tekenpalet, en we krijgen een debuut dat inslaat als een mokerslag!