Nee, wij hebben nooit het boek van Lewis Carroll gelezen. Onze enige kennis ter zake komt van de Disney-tekenfilm, een verstripping door Dany, Turk, Dupa, Bob de Groot en Greg en de pulpfilm Alice in Acidland in de American Grindhouse-reeks die verder niets heeft te maken met het originele boek. We kunnen deze nieuwe verstripping dan ook niet vergelijken met het origineel. Wel geloven we dat David Chauvel de toon goed wist te treffen in de teksten. Die kennen een hoog nonsensgehalte met toch een eigen logica zodat het niet zorgt voor een drempel of vervreemding. De vertaling leest bovendien erg vlot.

Ondanks dat Chauvel geen verrassingen kan leggen in het verhaal — daarvoor kennen we het basisverhaal te goed — krijgt illustrator Xavier Collette, die hij warm wist te maken voor dit project, dat wel voor mekaar. De Disney-tekenfilm had al wel zijn donkere trekjes, maar Collette, die hiermee zijn opgemerkte stripdebuut maakt, doet daar nog een container gotiek bovenop. Bij hem geen pluizige diertjes die je zo wil knuffelen. De droomwereld van Alice tekent hij op zo'n manier dat het elk moment een nachtmerrie kan worden. De nachtscène op het strand temidden de dieren is sinister te noemen. Het lijkt alsof de dieren met hun griezelig lichtgevende ogen elk moment het meisje Alice zullen verscheuren. Ook de eeuwige grijnslach van de Cheshire kat verheelt niet dat het beest twee rijen vlijmscherpe tanden in de bek heeft. De op onthoofding gebeten koningin vinden we dan weer mak in vergelijking met bijvoorbeeld de performance van Helena Bonham Carter in de filmversie van Tim Burton. En over deze laatste gesproken: in zijn filmversie (dat de sequel van het boek verfilmd, níet het verhaal van deze strip!) is de donkere, gotische sfeer uit zijn andere films vervangen door fellere kleuren ten behoeve van het onnozele brilletje dat je nodig hebt om de indruk te hebben dat er voor je neus meer is te zien dan op een plat, zilveren scherm.

Anyway, Daedalus maakte de wijze beslissing om nu met deze strip uit te pakken en te profiteren van de naambekendheid die de film met zich meebrengt. Een jaar later zou dit one-shot het vast veel moeilijker hebben om een groter publiek aan te boren. Claire Wendling op haar beurt is momenteel trouwens bezig met een andere verstripping van het boek. Zij doet daarbij een Matenaatje door de integrale tekst te gebruiken.