Met Het Pad van Jessica wilden Renaud en Jean Dufaux op eervolle wijze afscheid nemen van hun blonde heldin. Dat het geen definitef afscheid wordt, is inmiddels een uitgemaakte zaak. Wat de auteurs voor het arme schaapje, dat in het verleden al heel wat watertjes heeft moeten doorzwemmen, nog in petto zullen hebben, is toekomstmuziek. Alsof Jessica precies nog niet genoeg heeft afgezien...

De driedubbelgespierde kleerkast Soldier en zijn sadistische dochter zitten Jessica nog steeds op haar welgevormde hielen, geen makkelijke klus als je bedenkt dat ze in dit album slechts enkele keren echt in beeld komt. Dat Jessica in Mexico op zoek is naar haar ‘zoon’ Rafaele maakt hun klus des te moeilijker. Soldier doet dan ook beroep op Anita Royola, een jonge bendeleidster die haar mysterieuze bijnaam ‘Rood Piment’ gegeven heeft aan de titel van dit album. Zoals dat met de slechte vrouwen bij Jean Dufaux gaat, is Rood Piment een wreed schoon kind, met hordes suffe handlangers die haar bevelen blindelings opvolgen. Bovendien blijkt ze ook nog eens verwant te zijn met een hoerenloper die Jessica nog ‘gekend’ heeft — in de bijbelse zin van het woord — in het album Het Meisje van Ipanema. Er zijn trouwens erg veel verwijzingen naar dit album, het is misschien aangewezen om het nog eens opnieuw te lezen voor je met Rood Piment begint. Die ontmoeting met de blote Blandy eindigde toen met een mes tussen zijn ribben, dus dochter Rood Piment heeft een goede reden om kwaad te zijn op — alweer — Jessica.

Rood Piment is een album waarin alle typische Dufaux-kenmerken overvloedig aanwezig zijn: maffe karakters gedreven door wraak (en waanzin?), een ietsiepietsie erotiek, maar met erg veel geweld. Een uiteenlopend scala van menselijke wreedheid passeert de revue: van het levend begraven over tanden uitkloppen tot het kapot knallen van knieschijven. Niet voor broekjes dus! Humaner kan volgens Dufaux ook, met een dodelijk spuitje.