MILTONS DROMEN 2
Maël + Sylvain Ricard/Frédéric Féjard • Dupuis (Vrije Vlucht)
72 p. (HC)
|
|
| Man, man, man..., miserie, miserie! |
|
Een van de betere Vrije Vlucht-albums van vorig jaar was het eerste deel van Miltons Dromen. Het scenaristenduo Frédéric Féjard en Sylvain Ricard schetste een rauw, maar overtuigend beeld van een aan lager wal geraakte Amerikaanse familie tijdens de Grote Depressie in de jaren dertig. In het pas verschenen slotdeel van dit tweeluik trekt de familie Cry verder naar het westen, op zoek naar wat geluk. Maar is het toeval dat overal waar ze komen iemand gruwelijk aan zijn einde komt? Heeft de simpele, maar goedige Milton er iets mee te maken? Zijn gewelddadige dromen en hevige woedeaanvallen spreken alvast niet in zijn voordeel...
Jammer genoeg maakt dit afsluitende album wat minder indruk op ons dan het eerste deel. Daarvoor is het scenario net dat tikkeltje te mager. Féjard en Ricard wisselen de omzwervingen van de familie Cry af met een nogal snel afgehaspeld politieonderzoek naar de moorden. Maar niettemin slagen de auteurs erin ons mee te doen leven met de hoofdpersonages. Van zoveel narigheid zou iedereen wanhopig worden.
Maar het wat mindere verhaal maakt tekenaar Maël ruimschoots goed met zijn nog steeds knappe, krasserige tekenstijl die het harde en troosteloze leven van de familie Cry geloofwaardig in beeld brengt. De ellende is van hun verweerde gezichten af te lezen. De sombere inkleuring met passende bruin- en grijstinten beklemtoont nog eens het pessimisme dat hun kleurloze leven overheerst. Dat maakt van Miltons Dromen een ideale strip om deze donkere, regenachtige herfstdagen wat meer cachet te geven. |
|
| > JEROEN FRANçOIS — november 2006 |
