Van de tekeningen lopen we niet wild, we vinden dat het ondertussen wel welletjes is geweest met Frank Girouds uitdeinende universum van De Tien Geboden, maar in het afgeronde verhaal Anahide werden we wel geraakt door wat het gelijknamige meisje overkomt. Als Armeense in het Ottomaanse rijk (Turkije) ondervindt ze aan den lijve een genocide die vandaag nog steeds door de Turken wordt geminimaliseerd. Ook dààr gaat het over in dit boeiend relaas want naast het geven van alle geschiedkundige info met een jong meisje die dat allemaal beleeft, neemt Giroud duidelijke stellingen in.

Voor Anahide viel het vooralsnog mee als kind in een welgestelde familie van christenen. Haar vader vecht mee aan het front en onder het mom van een hereniging worden ze op een dag brutaal door de Turkse politie uit hun huis gelokt. Complete dorpen worden aldus ontruimd waarna een lange voettocht begint. Gewonden of zwakkeren worden afgeknald. Bij een aanval van de Koerden wordt Anahide ontvoerd en geplaatst in een Koerdisch gezin in een begdorpje waar ze als huisslaafje wordt ingezet. Ze maakt er het beste van door hard te werken, maar na haar dagtaak wacht een andere beproeving. En het blijft niet bij deze verkrachting. Anahide is ondernemend en kan ontsnappen. In 1985 vertelt ze in een confrontatie met haar kleindochter (die er racistische ideeën op nahoudt over Armeense christenen!) waarom ze haar achtergrond al die tijd heeft verborgen gehouden.