DJINN 6
De Zwarte Parel
Ana Mirallès + Jean Dufaux • Dargaud
48 p. (SC)
|
|
| Zinnenstrelende hersenkronkel |
|
Demonen, saters, feeën, elfen, trollen, engelen,... Dat blijft mystiek voor watjes. Geen enkele kan tippen aan een djinn! Volgens het soefisme, de occulte traditie van de islam, is een djinn een onzichtbaar wezen dat zomaar bezit neemt van de mens en die met een vingerknip tot de wanhoop drijft. Jade was een djinn. Haar even fatale kleindochter Kim Nelson spreekt al even tot de verbeelding. Op zoek naar de schat van de machtige Turkse sultan komt ook zij terecht in zwart Afrika. De sleutel tot de schatkamer is een prachtige zwarte parel die nu bengelt aan het afgodsbeeld van Anaktu, de godin van de koortsen die vereerd werd door de Orushi's. Alhoewel deze kannibalenstam uitgeroeid is, blijft hun drukkende schaduw hangen over de grillige meanders van de drie landtongen. Samen met opportunist Jagger opent Kim de poorten van het echte Afrika.
In tegenstelling tot de eerste cyclus, waar je je op een sensuele rollercoaster bevond tussen het heden en het woelige verleden van de Ottomaanse harems, wordt hier nu een volledig album gewijd aan ofwel Jade ofwel Kim. Echt eenvoudiger is het er niet op geworden. De levensloop van beide vrouwen is zo verweven dat je beide albums haast simultaan moet lezen om je te laten veroveren door de vele finesses. En of dat nog niet genoeg is, licht topscenarist Dufaux al een tipje van de sluier van de volgende albums waarbij Kim na Turkije een reis zal maken naar het kamasutreske India. Niet dat de Ninoviet zo’n goedkope klantenbindingstruc nodig heeft, daar zorgen de verleidelijke tekeningen van de Spaanse Ana Miralles wel zelf voor. Zinnenstrelend en mysterieus, in het volle zonlicht. En hard en treffend in het donkere oerwoud. Als een ware djinn zet ze dit mannelijk scenario zwoel en toch waardig op papier. Meer nog dan Murena, De Schorpioen en andere Alfa's lijkt Djinn de grootste kans te maken om de plaats in te nemen van oude gloriën XIII en Thorgal, na verkoopskanon Largo Winch. Haar koppositie in het peloton van knapgetekende populaire strips die de lezer met respect behandelen, heeft ze nu al vast, want deze Djinn is een genot voor hoofd en onderbuik. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — november 2006 |
