DONJON OCHTENDGLOREN -97
De Jeugd Vliegt uit
Christophe Blain + Joann Sfar/Lewis Trondheim • Uitgeverij L
48 p. (HC)
|
|
| Ah, de liefde |
|
Wie het universum van Donjon nog niet ontdekt heeft, moet dat zéér dringend doen. Hij weze wel gewaarschuwd, want intussen liggen al twaalf albums in maar liefst vijf subreeksen op hem te wachten. De Jeugd Vliegt uit is het derde boek in de onderserie Ochtendgloren, die het tijdperk vóór het ontstaan van de genoemde donjon schetst. Het vertelt de belevenissen van Hyacint, een... euhm... tja, wat is het eigenlijk? Het lijkt een kruising tussen een uil en een pinguïn, die overdag een keurige, galante en wat saaie jongeman is, maar zich bij het vallen van de avondschemer ontpopt tot een vigilante in nachthemd die over de daken rent en een verpletterende verliefdheid heeft opgedaan voor de onbereikbare Alexandra.
Dit derde deel start met een onwennige toenaderingspoging van Hyacint tot zijn heimelijk beminde. Wanneer die wonderwel succesvol is, blijkt de liefde niet te zijn wat hij ervan verwachtte en houdt hij er naast een post-coïtale depressie meteen ook enkele geslachtsziektes aan over. Dat doet hem besluiten tijdelijk de stad te verlaten en de romantische merrie Gabrielle op een trip naar Necroville te vergezellen. Laat het avontuur aanrukken!
Prettig gestoord, zo kan je zowel de hele Donjon-wereld als de Franse kliek rond Sfar en Trondheim best noemen. Ze getuigen van een ongebreidelde fantasie, vullen hun droomwereld vol eigenaardige creaturen, leggen hen ronduit geweldige dialogen in de mond en laten hen onweerstaanbare avonturen beleven. De verhalen lijken met een zekere nonchalance uit de mouw te zijn geschud, maar ze zijn zo rijk aan weergaloze details, prachtige wendingen en uitgekiende plotontwikkelingen dat dit enkel uiterlijke schijn is. Maar waarmee de Donjon-albums de lezers onverbiddelijk bij de lurven grijpen, is de alomtegenwoordige humor. Soms is die vet en vol in je gezicht, maar net zo vaak is die subtiel en onderhuids. Kijk maar naar de vijf bladzijden lange openingsscène van dit Ochtendgloren-boek, waar Hyacint gestolen geld herovert op een stel dieven, maar uiteindelijk niet weet wat hij nu met die goudstukken moet aanvangen. |
|
| > HANS OTTEN — november 2006 |
