Wanneer een boek bekroond is in Angoulême (het belangrijkste stripfestival van Frankrijk) maakt het tegenwoordig een goede kans om vertaald te raken. En eigenlijk kan je daar bijna niet door teleurgesteld raken. Zo ook met dit verhaal van de Engelse vrouwelijke auteur Posy Simmonds. We kennen haar werk al van het eerder vertaalde Gemma Bovery (ook een aanrader!) en eigenlijk kan men Tamara Drewe in dezelfde hoek plaatsen.

Het geheel speelt zich af op het Engelse platteland. De succesvolle schrijver Nicholas Hardiman woont er met zijn vrouw Beth die een pension bestiert voor schrijvers die de rust zoeken om hun boeken te schrijven in een geïnspireerd gezelschap. Beth zorgt goed voor haar gasten, betuttelt hen bijna. De enige kink in de kabel is dat Nicholas graag andere vrouwen ziet. Wanneer in het dorp Tamara Drewe haar intrek neemt in het huis van haar overleden moeder verlopen alle zorgvuldig opgebouwde situaties in een hogere versnelling. De knappe Tamara brengt menig man het hoofd op hol. De tienermeisjes in het dorp vervelen zich kapot en volgen Tamara's doen en laten op de voet. Zeker als de knappe popmuzikant Ben met haar het bed deelt. Onafwendbaar stevenen we af op een drama waarbij twee doden zijn te betreuren.

De setting, de manier van vertellen, de ingetogen sfeer,... alles doet denken aan een Miss Marple-verhaal van Agatha Christie. Pas op het eind begrijpen we precies wat er gebeurd is.

Posy Simmonds schrijft kinderboeken en publiceert al meer dan tien jaar haar beeldverhalen in Engelse kranten. De tekeningen worden soms ondersteund door verhalende tekstblokken om zo iets meer diepgang in het verhaal te brengen, en ook om meer verhaal kwijt te kunnen. Al met al toch een goede 130 pagina's uitgebreid leesplezier!