Daedalus is een fonkelnieuwe, ambitieuze uitgeverij in stripland waar we graag wat aandacht aan schenken. En lang niet alleen omdat ze nieuw is, maar vooral omdat er op haar te verschijnen lijstje een paar veelbelovende titels staan. (Shandy, Sagen van de Tafelronde, Tschai,...). Ook De Plaag mag op dat lijstje niet ontbreken. Tekenaar Houot is al lang geen onbekende meer. Met De Khan maakte hij een historisch vijfluik waarop de stempel klassieker misschien niet zou misstaan. Ook het futuristische Septentryon viel bij ons in de smaak. Over scenarist PY doet Glénat Frankrijk erg geheimzinnig. De ware identiteit achter dat pseudoniem is nog steeds niet vrijgegeven. Iets dat het mysterieuze verhaal alleen maar extra voeding geeft. Want wat is "de plaag" nu precies? Een vergiftiging, een hallucinatie of een dodelijke ziekte? Je komt het in dit eerste deel niet te weten. Het blijft gissen.

Feit is wel dat rond het jaar 1000 de plaag voor het eerst toesloeg. Verschillende lijders zakten massaal af naar een Frans dorpje in de Dauphiné. Een Egyptisch relikwie zou soelaas brengen. Nog eens duizend jaar later blijft er weinig over van dat dorpje. Slechts een afbrokkelende kerk werpt er haar imposante schaduw over. En de plaag? Die sluimert, wacht geduldig af tot iemand haar wakker maakt.

Een stukje schrijven over Houot zonder Bourgeon te vernoemen lukt haast niet — trouwens tot groot ongenoegen van de man zelf — en ook deze keer kunnen we er niet naast kijken. De invloed is overduidelijk. En toch evolueert Houot. Sommige platen doen ons een beetje aan Viviane Nicaise denken. Zij is de tekenares van Maanbloed, een andere reeks in de collectie Grafica, waarin ook De Plaag thuishoort in de oorspronkelijke taal. Maar daar kan het verhaal — een mysterieuze roodharige vrouw met heldere ogen en de bal die aan het rollen als een onbekende zijn intrede in een slapend gehucht doet — ook wel wat mee te maken hebben. Mystery man PY kwijt zich prima van zijn taak. In eerste instantie is het nog wat zoeken naar een rode draad en de juiste hoofdrolspelers, maar eens de twee protagonisten (kunstenares Christy en metser Sonora) wat duidelijker op de voorgrond treden, schrijft hij een stevig verhaal bij elkaar, waarvan vooral de merkelijk betere tweede helft opvalt. Het laat het beste voor de volgende delen hopen. Daedalus is met De Plaag prima begonnen!