Daar waar anderen het allicht houden op uitmelkerij van het Troy-universum, houden wij het simpelweg op jaloezie op Arlestons fantasie om nóg een spin-off te puren uit de reeks waar voor hem alles mee begon, Lanfeust van Troy. Hij hoeft nog maar op een reuzekaart van de planeet Troy op zijn kantoor te kijken om een verhaal te bedenken bij een bepaalde locatie. Een scheut nieuwe personages erbij, een verhaallijn en een tijdperiode en klaar. Doe het 'm maar na zonder een minderwaardig product af te leveren.

In Legenden van Troy tekenen diverse tekenaars telkens een tweeluik. Nicolas Keramidas (Luuna) mag de spits afbijten met Tykko. De locatie is het hartje van de woestijn van Delpont. De hoofdrolspeler is Tykko die als hulpje werkt in een caravansera, een afspanning waar karavanen halt houden tijdens hun moeizame tochten door de woestijn. Hij heeft de weinig benijdenswaardige job van strontraper, wordt gekoeioneerd door zijn meerdere en droomt ervan de dertien-stammenrace re winnen. Zijn moeder sukkelt met haar gezondheid. Om haar erbovenop te halen, is geld nodig. Met de weinige verdiensten van Tykko kan hij maar een beperkt aantal seconden kopen van een wijze die haar zou kunnen genezen. Bij die 'operatie' overlijdt Tykko's moeder. Door de wijze aan te raken, komt hij achter zijn kracht die hij tot dan nog niet had ontdekt: hij kan met de doden praten. Of beter gezegd: de doden praten met hem. Om aan zijn treurige bestaan te ontkomen en zijn echte vader te vinden, moet Tykko veel geld verdienen om zijn plaats in een karavaan af te kopen. Hij doet gemaskerd mee aan de dertien-stammenrace en wordt een vedette, maar niemand achterhaalt zijn identiteit. In de karavaan wachten hem echter nog meer ontberingen en confrontaties. Maar hij komt wel dichter bij zijn vader en lotsbestemming.

Tykko is prima van start gegaan. Fantastisch veel humor bevat dit verhaal ook weer niet zodat we eens te meer Trollen van Troy kunnen roemen als grappigste en beste spin-off. Het bevat ook nog te veel genreclichés om echt origineel te zijn. De tekeningen en de bladschikking van Keramidas vinden we soms onrustig zodat we het overzicht snel verliezen. Uit het concept van de spin-off kunnen nog oneindig veel extra verhalen voortvloeien. De eerstvolgende na de afronding van Tykko is een verhaal in beeld gebracht door Olivier Vatine met de mooie Cixi in een glansrol.