In een minimalistische tekenstijl waarin het wit van de ogen, laat staan de pupillen zelden zichtbaar zijn, bundelt Mist op de Brug in Bihac twee verstripte kortverhalen van Jean-Hugues Oppel. In het titelverhaal is het de taak van een sluipschutter om een brug in het door de burgeroorlog verwoeste Joesgoslavië in de gaten te houden en eenieder neer te knallen die het waagt de brug te betreden. Wanneer een mist opduikt, kan hij niet meer goed mikken. Of is er meer aan de hand dan de visuele handicap? In 58 Minuten om te Sterven wordt op een luchthaven een bomaanslag voorbereid.

De zwart-witcontrasten zien er stevig uit. Er wordt gespeeld met kadreringen dat het een lieve lust is. Door in te zoomen op gezichten en voorwerpen, raak je als lezer nauwer betrokken in het verhaal. Tegelijk staat de volslagen afwezigheid van gedachten van de personages — de karige informatie komt van de verteller — elke vorm van inleving in de weg. De beide verhalen zijn in een wip uitgelezen. Wat dan rest is een leeg, ontstemd gevoel.