HET GEHEIM VAN DE WURGER
Jacques Tardi + Pierre Siniac • Casterman
96 p. (HC)
|
|
| Neverending story |
|
Al dagenlang versluiert een hardnekkige mist de straten van Parijs. Wie zich toch buiten waagt, loopt niet enkel het risico om onzacht in aanraking te komen met een lantaarnpaal. Valentin Esbirol, een boekhandelaar die na sluitingstijd in de huid kruipt van de gewetenloze 'wurger van middernacht', profiteert immers van het weer en van een politiestaking om zijn favoriete hobby uit te oefenen. Vreemd genoeg lijken zijn slachtoffers zich gedwee te laten vermoorden. Wat is het geheim van Esbirol?
Neen, het is niet Nestor Burma die het raadsel zal oplossen. De detective met zijn eeuwige pijp moet zich, samen met zijn secretaresse Hélène, tevreden stellen met een cameo. Jacques Tardi heeft de romans van Léo Malet even aan zijn collega Emmanuel Moynot uitgeleend en haalde deze keer Monsieur Cauchemar, een polar van Pierre Siniac, uit zijn boekenkast. De baardige Fransman is trouwens niet de eerste die dit boek verstript. André Benn was hem in de jaren tachtig voor.
Het Geheim van de Wurger is de zoveelste ode van Tardi aan zijn geliefkoosde Parijs. Tardi documenteerde zich opnieuw grondig om een zo getrouw mogelijk beeld te schetsen van het Parijs van eind de jaren vijftig. De knappe zwart-wittekeningen van de verlaten, mistige straten van de Franse hoofdstad, zorgen ervoor dat de strip in een benauwende, ijzingwekkende sfeer baadt. Dit tilt het toch al boeiende scenario naar een nog hoger niveau.
Het verhaal leest als een trein die jammer in het zicht van de eindbestemming moeite heeft om niet te ontsporen. Want zoals hij nog een eigen einde breide aan De Stem van het Volk met een vierde album, leek Tardi ook niet helemaal tevreden met het slot van Siniacs roman. Tardi stelt ons geduld op de proef door met maar liefst zeven eindes aan te komen draven. Om de laatste drie te lezen, moeten je — op eigen risico — aan de slag met brievenopener, schaar of desnoods jullie tanden, want de bladzijden zijn verzegeld. Een niet erg originele spielerei die Tardi beter achterwege had gelaten.
Wel origineel was de voorpublicatie van Het Geheim van de Wurger. In 2006 verschenen er vijf maandelijkse krantjes, enkel bedoeld voor de Franstalige markt. L'Etrangleur berichtte over de moorden, bevatte een heuse filmrubriek en publiceerde als een feuilleton de ganse strip in groot formaat. De artikelen zijn grotendeel opgenomen in de Nederlandse vertaling van het album.
Ondanks het gedoe met die verschillende eindes is Het Geheim van de Wurger weer een uitstekende strip van een auteur die zelden ontgoochelt. |
|
| > JEROEN FRANçOIS — december 2006 |
