In een door godsdienstoorlogen verscheurd Occitanië (Frankrijk), ontdekt de jonge Guilhem Roché dat hij, anders dan zijn leermeester die het met zalfjes en drankjes moet stellen, mensen kan genezen met zijn handen en zijn geloof. Als een vuurtje gaat Guilhems reputatie als mirakelgenezer hem vooruit. Niet enkel de inquisitie volgt zijn spoor, op een dag staat Arnaut, Guilhems broer, aan de deur. Arnaut frist het geheugen van Guilhem (die zich niets meer herinnert uit zijn jeugd) op en smeekt hem mee te gaan om hun beider geliefde Nita te verlossen uit de handen van Olac. Met een luttele achterstand volgen nog twee mannen. Het is Guilhems echte broer Arnaut en een schaduwman. Ondertussen komen Guilhem en de valse Arnaut aan in een klooster, hier maakt Arnaut zich bekend als François D'Auradieu, lid van een groep krijgsmonniken die Katharen opspoort en uitlevert aan de inquisitie. Met de redding van de stervende Nita voor de ogen van de bemiddelaars lijkt Guilhems lot bezegeld. Hij is een Kathaar en bevindt zich in het hol van de leeuw.

Wat als een ogenschijnlijk eenvoudige strip begint, mondt al snel uit in een mix van esoterie en geschiedenis, beter bekend als het genre catholic fantasy. Wie dacht meer te weten te komen over het Katharisme komt dus bedrogen uit. In ware Dufaux-stijl krijgt de esoterie stilaan de overhand. Wat Makyo zeer goed weet neer te zetten, is het psychologische spel tussen de jager (inquisitie), het opgejaagde wild (de Katharen) en de meedogenloze middeleeuwen, die hier sfeervol duister neergezet worden. Het verhaal is treffend en mystiek genoeg om de aandacht van de lezer vast te houden.

Het tekenwerk van Alessandro Calore sprak ons minder aan. We hadden de indruk dat alle personages zwaar depressief waren. Is dit doelbewust gedaan, of kan Alessandro enkel trieste gezichten neerzetten (Prozac werd natuurlijk pas een schamele achthonderd jaar later uitgevonden)? Anatomisch gezien klopt het niet allemaal even goed. Lange lichamen en kleine hoofden... Dit had beter gekund.