Al te lang hebben we het moeten stellen zonder vervolgen op de inmiddels in het Frans afgesloten serie Kronieken van de Zwarte Maan. De in een zware fantasy- en gothicpoel drijvende serie biedt spaktakel op elke volgetekende (dubbel)pagina. Je komt ogen te kort om alle hoeken te bekijken. Epische veldslagen met larger than life monsters in alle mogelijke vormen en met alle denkbare deformaties, gespierde demonen (die voor de gein al eens als nanny worden ingezet), maar ook fluweelzachte vrouwenlichamen waartussen het aangenaam toeven is, 't zit er allemaal in.

In De Hellepoort kunnen Wismerhill en zijn getrouwen eindelijk genieten van de pas verworven macht aan de absolute top van het rijk van de Zwarte Maan. Al snel treedt de verveling op. Kop-of-Munt ontpopt zich weliswaar als landheer tot een respectabele econoom — wat eigenlijk neerkomt op persoonlijke verrijking —, maar zie je Ghorghor Bey al rechtvaardig zijn landgoed besturen? Bovendien merken onze helden dat er iets naars op til is in het rijk en daar helpen de priesters van de Zwarte Maan aan mee. Dat gevoel manifesteert zich, godzijdank voor de lezer, inderdaad in bulderend oorlogsgeweld tussen kwaad en minder kwaad.

Laat Arboris nu alsjeblieft snel komen met die twee laatste delen!