Wat is dat toch met al die gehandicapte — of moeten we zeggen 'hand-af-gekapte' — bekende Japanse helden tegenwoordig? Guts, de zwarte krijger uit Berserk, host in zijn strijd tegen demonen rond met een armprothese en wellicht mag onze vriend Okko (gekend uit de reeks die naar hem vernoemd is) binnenkort ook zo'n ding dragen! Ook de protagonist van Legende van de Scharlaken Wolken — twee mysterieuze katana's of samoeraizwaarden — is een van zijn handen kwijt geraakt in een gevecht en net zoals zijn collega Guts, ook nog eens een oogbal. Tja, een ongeluk komt nooit alleen, zeggen ze dan.

Raido, onze nieuwe samoeraivriend, is een ronin, een dolende krijger, net zoals bijna alle samoeraihelden die in strips de revue passeren... Hij heeft een ongelukkig verleden, dat al in de loop van dit eerste deel volledig wordt uitgeklaard, zodat we — gelukkig ! — zeker zijn dat dit niet de essentie zal worden van deze nieuwe roninreeks. En net zoals in Okko en Samoerai worden ook hier de martial arts gecombineerd met de rijke Japanse mythologie: mysterieuze (monsterachtige?) prinsessen, gevaarlijke sneeuwtijgers, oppermachtige krijgers,... we hebben het nog gezien.

Biedt Legende van de Scharlaken Wolken dan echt niets nieuws? Eerlijk gezegd... weinig, maar de hoogdravende poëtische inleiding "Golven bloed, bloedrode golven en een scharlaken hemel als decor", onderstreept door het prachtige kleurenpalet van Salverio Tenuta laten deze strip toch net dat ietsje meer opvallen bij je lokale stripboer. Het zijn dus vooral de tekeningen (en de cover!) die het hem doen: flitsende actie, badend in het scharlaken van bloed en dat allemaal in contrast met het wit van de sneeuw. Kortom: een reeks voor wie maar niet genoeg kan krijgen van samoeraifantasy en voor wie deze keer vooral aangesproken zal worden door de grote kwaliteit van de tekeningen van Saverio Tenuta!