Door het succes van Dan Browns De Da Vinci Code zijn de tempeliers (en de kruistochten) al een aantal jaren niet meer uit de populaire media weg te bannen. Ze waren stof tot inspiratie voor tal van boeken en uiteraard konden strips ook niet ontbreken. Denk maar aan het recentelijk verschenen De Laatste Tempelier, topreeks in wording De Droom van Jeruzalem, Reizen van Tristan: De Tempeliers en tal van andere reeksen waarin er af en toe wel eens een tempelier opduikt, onder andere in de recentste cyclus van Wayne Shelton om er maar een op te sommen. Uiteraard staat bij elk van die strips het esoterisch-mystieke karakter van de kruistochten centraal, maar er is zeker geen enkele stripreeks die het zo bont maakt als Kruistocht, uiteraard een bedenksel van Magister Esotericus Maximus... Jean Dufaux.

In onze bespreking van de eerste twee delen van deze reeks omschreven we Kruistocht als een reeks met "een pak potentieel" en deze ambitie is zeker waar geworden in het slot van dit eerste drieluik. Het verhaal is losjes gebaseerd op de historische Derde Kruistocht (1189-1192), die ook al de inspiratie was voor de film Kingdom of Heaven van regisseur Ridley Scott. Aldus bevat de reeks tal van verwijzingen naar deze grootse onderneming die door verscheidene factoren de mist in ging en resulteerde in het definitieve verlies van Jeruzalem en de dood van duizenden Europese ridders. Dufaux nam dit gegeven en kruidde het met de duistere, mystieke gegevens uit 1001 Nacht zoals machtige djinns (waar hebben we die nog ontmoet bij Dufaux?), dodelijke zandstormen, levende doden, verborgen onderaardse spelonken en nog meer van dat fraais.

In dit derde deel zijn we getuige van de theatrale ondergang van Robrecht van Tarente, de leider van het christenenleger, die zijn ziel aan de duivel had verkocht en daar nu de prijs voor moet betalen. Een nieuwe monsterlijke bondgenoot voor de felbelaagde christenen duikt nu op... de Meester van de Machines. Ondertussen doolt Gauthier van Vlaanderen, de schoonzoon van de vroegere bevelhebber van het christenenleger, rond in duistere spelonken en moet hij het opnemen tegen onderaardse zombies. Dufaux zou Dufaux niet zijn als er ook geen sensuele schonen in dit verhaal zouden voorkomen. Zij worden vertolkt door Eleonora van Arcos en vrouwe Syria (wat lijkt ze op Jessica Blandy!) die vooral diep gedecolleteerd of (half)naakt mogen rondlopen en af en toe eens sensueel mogen glimlachen... Tja, we kennen Dufaux ondertussen al.

Een dikke pluim gaat opnieuw naar de indrukwekkende tekeningen van Philippe Xavier die zich deze keer mag uitleven in het onverwachte slot van dit album. Tegenover zoveel gruwel verbleekt The Passion of the Christ (of moeten we zeggen X3?) van Mel Gibson!