In de 26ste eeuw voor Christus valt in de buurt van een herder een object neer met een menselijke gedaante. 48 eeuwen later wordt het decor verlegt naar de ruimte. In het jaar 2129 wordt het piramidevormige ruimteplatform van Witzler Inc. ingewijd. Het is de eerste sociale vestiging van de mensheid in de ruimte. De schatrijke en excentrieke Arthur Witzler is er de bedenker en financierder van. Tegelijkertijd zet hij op aarde de activiteiten van de Arthur Witzler Stichting stop. De stichting zocht naar onverklaarde mysteries en fenomenen sinds het begin der tijden, maar al die tijd kwam het zonder resultaten op de proppen. Toevallig gebeurde dat in Australië net wel met de ontdekking van een geraamte en voorhistorische muurschilderingen van een Gorgosaurus terwijl de mens normaal gezien pas zeventig miljoen jaar later opduikt. Historicus en archeoloog Peter Murphy mag het Witzler zelf gaan uitleggen. Acht maanden eerder in Gotland (het vroegere Scandinavia, het vroegere Zweden) raakt Lena, de enige vrouwelijke arts in een psychiatrisch asiel, in de ban van een patiënt die geen woord zegt en volgens een eigen onderzoek 162 jaar jong is. Hij zou ook zijn vrouw en twee dochters vermoord hebben. Ze houdt zich persoonlijk met hem bezig. Lena en Peter worden uiteindelijk in het ruimtestation samengebracht om het mysterie rond Patiënt 1167 te ontrafelen. Hij zou volgens Murphy wat te maken hebben met de pijl van Nemrod waarover men zegt dat het God zelf zou hebben verwond en dat je vervloekt bent als je ermee in aanraking komt.

Laurent F. Bollée heeft in het eerste deel al heel wat te vertellen dat in volgende delen van pas zal komen. Voorlopig echter bestaat Patiënt 1167 uit nog te veel opgelaten ballonnen om het waas van mysterie te vergroten waardoor dit album op veel punten niet verder komt dan een inleidend deel. Grootse gebeurtenissen en onthullingen staan ons als lezer hoogstwaarschijnlijk nog te wachten. Hopelijk komt het volgende deel snel genoeg uit om er ons een duidelijker beeld over te vormen.

Griffo zagen we altijd al liever tekenen in een historisch tijdskader met Giacomo C. en Mister Black op kop uiteraard. De laatste jaren verkende hij nog meer dan in zijn Samba Bugatti-periode het futuristische genre. Ellis Group moeten we een flop noemen en als soldaat in een legertje tekenaars die aan één serie werken, hebben we het gevoel dat hij er te vaak te snel wil doorfietsen met mindere of minder gedetailleerde tekeningen als gevolg. Veel passie kan je als tekenaar niet leggen in industriële decors die er op een ruimteschip veelvuldig zijn. Erg opwindend acteren de personages evenmin. Zijn tekenstijl blijft wel net zo helder en zwierig geïnkt als voorheen. Griffo presteert volgens ons beter als hij als tekenaar de kapitein is op zijn eigen schip. Ook De Pijl van Nemrod is zo'n conceptreeks waarvan hij per album een bepaald aantal platen tekent, variërend van 7 tot 46. Olivier Mangin, Philippe Aymond, Brice Goepfert, Dominique Héloret en Fabrice Meddour nemen verspreid over de reeks de rest van de platen voor hun rekening.

Het potentieel zit 'm integraal in de intrige want de goeie bedoelingen merkten we wel degelijk op. De spanning om steeds meer te willen vernemen, doet ons dus zeker uitkijken naar deel 2, Het Eiland, met een cover waarop een Franse soldaat prijkt met een hand met vliezen tussen de vingers.