DE HEMEL BOVEN BRUSSEL 1
[van tevoren]...
Bernard Yslaire • Futuropolis
74 p. (HC)
|
|
| De Schaduwen voorbij |
|
Imagine there's no heaven. Op de i-pod van Erwin Engell Stern weerklinkt voor de duizendste maal het overbekende lijflied van John Lennon. Imagine there's no heaven... no hell below us... Erwin Engell Stern ligt te slapen op een bank in de Brusselse ondergrondse. Zestig jaar geleden werd de Joodse Khazaar vermoord in een concentratiekamp, door Stalin als slachtvee uitgeleverd aan de nazi's. Imagine there's no heaven... no hell below us... above us only sky. Een kogel in zijn hoofd deed de ziel van Erwin Engell Stern veranderen in een ordinaire doodshoofdvlinder. Eenmaal de schaduwen voorbij groeide het gewapper van de vleugeltjes van die mot uit tot een knappe jongeman, stralend in het wit wachtend op het lot. Imagine there's no countries... no religion too... De metro stopt. Honderden vredesbetogers verdringen zich op het perron. Ze sleuren spandoeken mee tegen George Bush en de op til staande oorlog tegen Irak. Onder hen de Brusselse Marokkaanse Fadya. Haar No War-T-shirt bedekt netjes een gordel vol explosieven. En dan flikkert de blauwe tand van Sterns mobiel. Een berichtje van Fadya.
Irak, concentratiekampen, moslimextremisme, jodenhaat,... het nodigt allesbehalve uit om te lezen. Maar ondanks de loodzware thematiek is De Hemel boven Brussel een typisch liefdesverhaal zoals we het van de Brusselaar gewoon zijn. Of hij zich nu Hislaire, Bernard Yslaire, Sylaire of Bernar Yslaire laat noemen (zijn naam wijzigt hij naargelang de stadia in zijn persoonlijke evolutie), nog steeds gaat hij voluit voor de extreme, onmogelijke liefde. Frommeltje die een appartementsgebouw beklimt voor zijn Viola, Julie die haar ogen uitkrabt voor een verbouwereerde Samber,... en nu een nog uitzichtlozere liefde tussen een bijna dode Marokkaanse en een eeuwig levende Jood. Toch is De Hemel boven Brussel anders dan de zoveelste Romeo en Julia-kloon. Het verhaal dartelt door de flinke dosis humor en leest even vlot als een doorsnee Kiekeboe. Hierdoor blijf je wel met een ietwat onvoldaan gevoel over. Wanneer begint het allemaal? Komaan! Maar terzelfder tijd nodigt het uit tot een tweede en derde lezing want het zit tjokvol dubbele bodems. Zo is er de duidelijke link met de Make Love, Not War sleep-in- actie van dat andere interraciale koppel, Yoko Ono en John Lennon, eveneens in een Hilton-hotel. En is het toeval dat de blauwe ruimte tussen de kussende hoofdfiguren op de cover lijkt op de kaart van Irak? Is die mot op diezelfde cover dan toch een eerbetoon aan de Lorenz-theorie? Net zoals XXeciel.com, die andere in dezelfde stijl getekende mijlpaal, is dit een strip die Bilal al zo lang wil maken. Vaak herleesbaar, simpel en duidelijk, maar tegelijk zo ondoorzichtig en verrijkend als je zelf wil. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — december 2006 |
