Een brug. Aan weerzijden van het Berlijnse Checkpoint 31 wacht een wagen. Nog twee minuten en dan mogen de ontmaskerde spionnen elkaar tegemoet gaan en hun eigen linies vervoegen. De ingenieur Gregor Polianov stapt zwijmelend zijn Russische kompanen tegemoet en stuikt in elkaar. Eenmaal bijgekomen herinnert hij zich niets meer. Of toch, alleen zijn aangenomen identiteit én de plannen van de gloednieuwe hydro-elektrische turbines van de stuwdam van Seattle kan hij reproduceren. Maar wie nu weer het eerste meisje was dat hij gekust had of hoe zijn teddybeer heette... die informatie is weg. De psychiaters van de modelstad The Village, een afgelegen oord waar het kruim van de spionagedienst van de USSR ondergedoken zit, staan voor een raadsel.

Als afwisseling tussen de wekelijkse gulp van piratenstrips, autobiografische strips en biografische piratenstrips is het ongelofelijk verfrissend om eens een klassieke, oerdegelijke spionagestrip te lezen. The Village grijpt terug naar quasi alle oeraxioma's van het genre. Hoorden we daar iemand valse identiteiten, koude oorlog en plotwendingen roepen? Inderdaad, je hebt gelijk! De hele strip is een gigantische Truman Show waar marionetten spelen met marionetten die spelen met marionetten die... Wij hielden er alvast van! Voor dit op zichzelf staand verhaal in twee delen ging de al zestigjarige Rodolphe in zee met de jonge Belg Bertrand Marchal. Na jaren decors te hebben getekend voor de reeks Charly, grijpt hij hier zijn kans. Zijn klassieke tekenstijl, die zweeft tussen Ferry (De Kronieken van Panchrysia) en Leo (De Werelden van Aldebaran), leent zich perfect voor deze strip. Mooi zo.

The Village is een lekkere, ontspannende strip die de liefhebbers van Alfa, Rubine en Largo Winch zeker zal bekoren.