Door het vrijwillig bekijken van filmadaptaties en het lezen van stripversies hebben we wellicht al meer — weliswaar bewerkte — boeken tot ons genomen dan veel verplichte literatuurlijsten op school. Helaas zullen we daarbij vaak falen om een vergelijkend warenonderzoek uit te voeren tussen de adaptatie en het originele werk. Films en strips slorpen nu eenmaal het merendeel van onze beschikbare tijd op. Met Het Proces nuttigden we een bewerking van Franz Kafka's gelijknamige boek. Om een of andere reden staat Kafka voor ons al sinds de schoolbanken gelijk aan een soort mistroostig surrealisme. Die toon zit ook wel in de stripversie. Visueel durven we er ook de gekte van een Delicatessen (geregisseerd door Jean-Pierre Jeunet) of de stripreeks Lincoln aan te verbinden. Maar dit zijn slechts wat losse indrukken.

In Het Proces arresteert de politie het burgermannetje met aanzien Josef K. zonder dat hij weet wat hem ten laste wordt gelegd. Toch mag hij zijn normale leven verder leiden. Niet zonder gevolgen want hij wordt gevolgd en in de gaten gehouden. Ook zijn collega's en al wie hem kent bekijkt 'm anders dan voorheen. Josef kiest ervoor om de koe bij de hoorns te vatten en zijn eigen zaak te bepleiten op de alomtegenwoordige rechtbank. Wat volgt is een haast niet te vatten doortocht in een aanhoudende, bureaucratische mallemolen van procedures. Hij houdt er wel een vriendin aan over. Na een jaar sinds de eerste dag van zijn proces komt het tot een veroordeling en een moraal die als wijze les indruk op ons maakte. In die optiek is Josef absoluut schuldig.

Het Proces is een vlot en snel uitgelezen, veel luchtiger dan verwacht gevalletje door de scenarist van Billy Wild dat ons aangenaam verraste door de aanwezige humor. Het is allerminst een klucht, het zijn grappen met finesse. Het zal ons benieuwen of de boodschap over tijdverlies en ongeduld ook op jou zal overkomen.