In het segment van de rauwe western hebben Durango en Blueberry zich laten voorbijsteken door Bouncer, dat staat vast. Ooit zo sterk verankerd met bevuilde laarzen in fundamenten als onmogelijke liefdes, moord en wraak heeft Yves Swolfs zich vergaloppeerd door in andere genres en met andere reeksen zijn naam verder te bestendigen. De cyclussen na die eerste daverende treffer leken doorslagjes van elkaar, zo ook deze cyclus waarvan Cobra het tweede deel van is. Zo goed als die eerste albums wordt het allicht nooit meer. Langs de andere kant zouden we ook niet weten hoe de Durango-formule dooreen geschud moet worden om eenzelfde impact na te jagen. De auteurs vinden het blijkbaar niet nodig en ook de lezer stelt er verder zijn vertrouwen in. Ook deze nieuwe Durango is weinig verrassend dus, maar het is wel een correcte afhandeling van de intriges met alle vaste ingrediënten (de shoot-out, de bloederige afrekeningen, het verraad, het geweld, de onderdrukking,...). Alleen de ondervraagscène tijdens de gedwongen sekspartij springt eruit. Hier toont Swolfs zich nog het meest als de kiene auteur die een sprankeltje originaliteit wil hanteren.

Cobra bevestigt dat tekenaar Thierry Girod de juiste keuze was om de westernreeks verder te zetten. In alle opzichten beheerst hij de technieken om het opgelegde voorbeeld te kopiëren. Hier en daar misten we aanvankelijk daarbij spontaniteit tot we de details nader bekeken en concludeerden dat lijnen, arceringen en vlakken minder doordacht — maar daardoor dus overtuigend vakbekwaam — op papier zijn gezet.