De eenzame samoerai — de ronin — daar is hij weer! We kennen hem al uit Kogaratsu (uigeverij Dupuis), Frank Millers Ronin (DC Comics), Okko (uitgeverij Silvester) en wellicht nog een paar andere die we hier vergeten zijn. Het is een beetje de Japanse variant van de lonesome cowboy of de dolende ridder, een gekwelde ziel met een schimmig verleden op zoek naar avontuur... Ook in de reeks Samoerai volgen we de exploten van zo'n zonderling, nu al voor het derde album. Ondanks het feit dat verhalen over dolende helden misschien niet meer zo origineel te noemen zijn, verveelt Samoerai nog steeds niet. Takeo is en blijft een intrigerend personage: hij is geen superheld die elk gevecht wint en delft zelfs af en toe het onderspit. Daarnaast blijft ook nog steeds het mysterie overeind van zijn afgehakte linkerpink.

In dit deel zet Takeo samen met zijn gezellen uit de vorige delen, de vraatzuchtige Shiro en de mooie Kinu, zijn reis naar zijn broer verder. Ook de kleine Natsumi, die omwille van haar krachtige vermogens gezocht wordt door slechterik van dienst Akumo, bevindt zich in zijn gezelschap. De zoektocht naar Takeo's broer lijkt maar niet op te schieten, want ook de gemaskerde vrouwelijke krijgers van de Dertiende Profeet zitten hem achterna omwille van Natsumi.

Deze reeks houdt mooi het midden tussen het realisme van Kogaratsu en de magische fatasy van Okko. De tekeningen getuigen van een fel doorgedreven zin voor realisme en zijn, wanneer ze over twee bladzijden gespreid zijn, om van te smullen. Vooral veldslagen en prachtige landschappen komen zo mooi tot hun recht. Daarnaast slaagt Genêt erin om de zinderende actie op geslaagde wijze via de compositie zijn tekeningen mooi tot uiting te brengen. Een aanrader!