Bibliografie van Alex Crippa
• Giuliano Nero
DE MISSIONARIS 1-2
1. Boodschappen - 2. In Nomine Patris


Alfio Buscaglia + Alex Crippa • Saga Uitgaven
48 p. (SC)
Opgewonden standje

Ha, de dorpelingen hebben alle cholerazieken gedropt in het klooster zodat ze er langzaam zouden creperen. Naïeve kloten, net zoals in de middeleeuwen zal de epidemie toch iedereen klein krijgen. En daar kunnen noch de nonnen, noch de zwarthemden van Mussolini iets aan doen. Maar hoewel de goegemeente het anders dacht, gebeurde ergens in een kille novembernacht een wonder. Een engel verscheen aan de stervenden en genas hen. En dat allemaal terwijl de autistische dochter van de dorpsdokter op de sokkel van het engelenstandbeeld zat! Bovendien had ze twee parelwitte veren in haar handen! Is zij de nieuwe Maria? Al snel besluit het Vaticaan een mirakelonderzoeker naar het Italiaanse dorp te sturen. Niets is immers nefaster voor het imago van de kerk dan valse bloedende Mariabeelden of nepstigmata. En zo trekt ex-missionaris Jonah Bellato naar het klooster van Montelago. Hij, en hij alleen zal beoordelen of God een hand heeft gehad in dit mirakel. Alleen zit vader Bellato met een knoert van een geloofscrisis opgezadeld.

In de stortvloed van esoterische strips van de laatste jaren in het zog van INRI, de collectie De Zwarte Loge en andere Janitors, is deze De Missionaris een absoluut lichtbaken. De tekeningen van de nobele onbekende Alfio Buscaglia weerspiegelen perfect de Italiaanse dorpsmentaliteit aan de vooravond van de grote oorlog. Klein, bekrompen en vooral door de sombere bruingrijze inkleuring enorm beklemmend. Als tegengewicht gebruikt de Italiaan een leuke gimmick. Vaak hebben zijn achtergrondfiguren geen gelaat waardoor hij zo de aandacht weer naar de hoofdpersonages brengt. Mooi gedaan! Bovendien, en nu halen we een zwaar compliment boven, hoe meer we 's mans bladindeling en tekeningen bekijken, hoe meer we hem vergelijken met TBC, de man die ons grafisch beschouwd het beste deel van De Tien Geboden schonk. Ook Alex Crippa is weer goed op dreef. Vooral in het eerste deel van dit tweeluik verweeft hij netjes de geloofsdramatiek van de explosieve missionaris, de blinde hoop in het mirakeldorpje en het ranzige van de bruinhemden tot een pakkend geheel.

Als deze De Missionaris de kwalitatieve toetssteen zou zijn van een nieuw golf religieus geïnspireerde strips, dan mogen ze ons gerust opnieuw bekeren tot het genre. Amen.

> WOUTER PORTEMAN — februari 2009