Een engel met uitpuilende ogen kan met het knijpen in een toeter het haar doen uitvallen van dorpelingen die aan het begin van het verhaal worden gadegeslagen door een vreemdeling met huifkar. Die engel doet dat alleen om mensen te straffen die geen taart hebben gebakken voor de zon. Door a series of unfortunated events tracht de vreemdeling de sektaire zonnecultus teniet te doen. In de eerste plaats moet die engel boeten. Maar zijn daden hebben grote gevolgen waarvan het zwart in deze zwart-wituitgave nog een belangrijke functie krijgt.

We hadden in deze bespreking graag de tv-serie Carnivàle laten vallen in een bepaalde context, maar dat impliceerde dat we dat nog moesten uitleggen ook. Freaks, surrealisme, religie, Kim Duchateau put à volonté — maar steeds ten dienste van de intrige — uit deze toverketel. In Antisol moeten we helaas Kims kenschetsende en mooie kleurenpalet en lettering missen. In de plaats krijgen we een verhaal van langere albumlengte. Opmerkelijk genoeg om van Kim te verlangen nog meer uitgesponnen verhalen te bedenken als dat qua tijd en financiën past in zijn drukke schema. En dat ziet er goed uit want momenteel werkt hij met Hanco Kolk aan een groot stripproject.

In het verleden ging hij al in zee met Tom Bouden voor de parodie Herman, de Lichtrode Ridder, een houtjetouwtjeverhaal van langere duur dat we vandaag als een studentikoze jeugdzonde beschouwen. Met Antisol toont Kim zich als een bekwaam auteur, anders dan de gagman die hij al is.