Wanneer we een gesprek proberen aan te knopen met een mooi meisje, komen we nooit verder dan het clichématige "Kom je hier vaak?". Veel succes hebben we hiermee nooit geboekt, en de laatste keer, in dat crematorium, werden we zelfs op een brandende oorveeg getrakteerd. Arthur heeft ook zo de nodige problemen met het vrouwvolk. Al durft hij meer dan wij in zijn pogingen om met het andere geslacht in het gevlij en gevrij te komen. Zoals zich verkleden als dokter, gespecialiseerd in clitoriskanker. Of zich uitgeven als uitvinder van het 'skinisme'. Maar even vaak dagdroomt hij over van bil gaan met die schattige schepsels die zijn omgeving opfleuren.

Liefde, seks en alle problemen die daarbij komen kijken staan centraal in Schatjes. De strip is daardoor te vergelijken met Meisjes met Pit van Zep, S1ngle en af en toe ook Rooie Oortjes. Arthur de Pins schotelt ons gags voor van telkens één pagina, de een wat geslaagder dan de andere. Maar de reeks valt vooral op door het tekenwerk. Het is niet voor niets dat je sinds kort zelfs een artbook van Schatjes kan kopen. Arthur de Pins vermengt een naïeve mangastijl — kijk maar naar die ogen — met cartooneske retro-elementen, gelardeerd met een felle fluo-inkleuring. Geen aan anorexia lijdende modellen bevolken deze strip, maar wel kleine, bollige personages die wel nazaten lijken van Betty Boop. Om in te bijten. Arthur de Pins toont volop naakte lichamen en seksuele handelingen, zonder geswaffel weliswaar. Toch wordt het mede door die fijne tekenstijl nooit vulgair.

Schatjes, de wat saaie vertaling van Péchés Mignons, verscheen oorspronkelijk bij Fluide Glacial. We hadden de Nederlandstalige versie eerder bij Glad IJs verwacht, maar het was Silvester die met de rechten ging lopen. Dat verklaart de soms wat te Nederlandse vertaling. Maar laat dit geen reden zijn om deze schattige strip niet in huis te halen.