Een dolende ridder wordt in een uitgestrekt woud dat men de "ruigte" noemt, achtervolgd door snoodaards uit zijn jeugdige verleden. Aelred von Hilsheim doet de lezer kond van zijn verhaal dat aan de hand van lange flashbacks wordt verteld. Een baby ontsprong negentien jaar daarvoor de dans in een bloedbad waarbij de hertog en zijn gezin over de kling werden gehaald door diens bloedeigen broer. Een dienstmaagd laat de baby achter in een woud waar het wordt gevonden door een zogenaamde tovenaar, een echte bosmens die voor hem als mentor en adoptiefvader doorgaat. De baby groeit op als "het wolfsjong" door zijn hechte band met de wolven in het woud. Op een dag draagt hij de jongen over aan een leider van een horde woudbewoners, berucht als de "keelsnijders". Met harde hand wordt hem enige mannelijkheid bijgebracht. Ondertussen hebben de nieuwe heersers op het kasteel door dat de jongen nog leeft. Het vervelende is dat hij de rechtmatige nazaat is van de hertog en aanspraak kan maken op het bestuur over het hertogdom. Zomaar eventjes het woud uitkammen en doordringen in de grotten van de keelsnijders is geen optie wete men uit ondervinding. Die gasten zijn bloedlink! Met manipulatie en verraad komt men echter dichter. Een grote klopjacht in deel 3 zet alle schaakstukken uit voor een reeks confrontaties. Het is tijd voor actie! We komen te weten wie Aelred precies is en er is de vrees voor het ontluiken van een gevaarlijke liefde.

Legende is een paradepaardje van de Franse uitgeverij Soleil en de vertalingen van de eerste twee delen (onlangs verscheen deel 4 in het Frans) haalde eenzelfde statuut bij Talent. Natuurlijk aasden na het verscheiden van Talent verschillende uitgeverijen op de vertaalrechten van de succesreeks van de Belgische auteur Yves Swolfs (lees van hem zeker ook Durango en De Prins van de Nacht). Daedalus ging er uiteindelijk mee lopen en wellicht is het tot nu toe hun grootste verkoopsklepper. Een klepper die bovendien in diverse domeinen hoge ogen gooit op een checklist van kwaliteitspunten.

Swolfs, oud-klasgenoot van onder meer Sokal, Berthet, Andreas en Schuiten, behoort nog tot de klassieke school van realistische tekenaars bij wie een penseel nog een stokje is met marter- of andere dierenharen en geen digitaal toverinstrument. De inkleuring van zijn echtgenote Sophie versterkt die ambachtelijke uitstraling. Hij kan zich meten met een Jean Giraud en wil het met doordachte pagina-indelingen ook nog eens modern presenteren. Af en toe scheurt hij daarbij uit de bocht met overlappende prenten waardoor er verwarring optreedt om een logische leesvolgorde aan te houden. Hoe dan ook, Legende is een knap totaalspektakel van dingen die we graag lezen.