Rumiko Takahashi heeft vast wat met, of beter gezegd tègen spinnen. Ook in dit vijfde deel komt een monsterlijke variatie voor op de arachnidensoort. Een priester wordt in de greep gehouden door een nest grote spinnen met mensenhoofden. De priester is getransformeerd naar een mutant waarbij zijn lichaam een enorm spinnenweb is geworden. Later blijkt dat hij eigenlijk altijd al een youkai (een demon) was. Hij is uit op de stukken van het magische shikon no tama-juweel. De hoofdpersonages moeten na het versplinteren van het juweel alle stukken over de hele wereld zien te bemachtigen. Dat houdt hen dus nog wel een vijftigtal delen bezig. Inuyasha verliest in dit deel zijn demonenkracht en wordt een gewone mens omdat het de nacht van de nieuwe maan is. Dit gebeurt al heel zijn leven elke maand rond dezelfde tijd.

Na pakweg honderd pagina's wordt een nieuw hoofdstuk aangeboord. Er is plaats voor meer sentiment. We leren dat metgezel Kagome als twee druppels water lijkt op de overleden Kikyou waar Inuyasha duidelijk iets voor voelde, maar officieel doorgaat als zijn vijand. In wezen kunen Kagome en Inuyasha elkaar niet verdragen. Dergelijke verhaalelementen maken de relatie alleen maar spannender. Opflakkeringen van respect, vriendschap en een aarzelend voorspel tot een eerste kus worden gecounterd met het bevel "ZIT!", dat Inuyasha prompt op de grond doet vallen, of met een klap in zijn gezicht.

Inuyasha bevat de traditionele hompen spanning en fantasy voor de liefhebbers van het genre die er ook nog monsters, horrorwezens en epische gevechten bij willen. Het bijkomende humorgehalte, dat niet in elk deel evenwaardig aan bod komt, is een surplus. En lelijk getekend is het ook niet.