Bibliografie van Giulio De Vita
• De Tien Geboden
• De Tien Geboden (deel 2)
• De Werelden van Thorgal - Buiten Reeks
• De Werelden van Thorgal - Kriss van Valnor
• De Werelden van Thorgal - Kriss van Valnor
• Dodelijk Venetië
• James Healer
• Tex Willer
Bibliografie van Sébastien Latour
• Ellis
• Lady Spitfire
• Man van het Jaar
• Spyder
WISHER 2
Feeërieken


Giulio De Vita + Sébastien Latour • Le Lombard
48 p. (SC)
Fabelachtig amusement

In een crypte onder het British Museum van London bevindt er zich een gigantische schat. Geen gewone schat, maar een rijkdom van wezens die officieel niet meer bestaan. Kobolden, feeën, trollen, vampieren, waterspuwers,... alle mogelijke feeërieken verstoppen zich in dit heiligdom. Ze zijn doodsbang. De mensen geloven niet meer in hen. En als er niemand meer in je gelooft, besta je ook letterlijk niet meer. Bovendien bewees de middeleeuwse ridder George Cross dat ook fabelachtigen kunnen sterven door als eerste een draak over de kling te jagen. Al eeuwen zitten zijn afstammelingen, vandaag gegroepeerd in de Britse geheime dienst MI10, achter de volgelingen van Merlijn aan. Slechts één wezen kan die Engelse jagers een halt toeroepen en de schemerwereld weer ademruimte geven, en dat is een djinn. Deze geest uit de toverlamp kan immers de ultieme wens uitspreken en de oeroude orde weer herstellen. Alleen weet niemand waar de wenser nu weer uithangt. Volgens Merlijn leeft de laatste djinn op aarde in de jonge klaploper Nigel Grant. En dat zou wel eens kunnen want Nigel is immers extreem claustrofobisch. Hoe zou je trouwens zelf zijn als je al eeuwen in een lamp hebt geleefd?

Wat zijn we blij dat Yves Swolfs het te druk had met zijn eigen reeks Legende. Hierdoor moest hij de scenario's van zijn motorheld James Healer even in de ijskast stoppen. Tekenaar Giulio De Vita wou echter brood op de plank en kreeg van uitgeverij Lombard een paar scenario's onder zijn neus geduwd. Dat van de onbekende Sebastien Latour sprong er meteen uit. Zo goed! De Venetiaan was er rotsvast van overtuigd dat de scenarist een pseudoniem was voor een ervaren rot in plaats van een nobele debutant, en begon aan een nieuwe reeks. De Vita amuseert zich volop met schitterend decoupages, spetterende kleuren en een wereld waar hij zijn liefde kan uiten voor het obscure en Stanley Kubrick. De witte bolhoeddragers zijn zo weggelopen uit A Clockwork Orange.

Zoals je al kon raden, is Wisher niet het toppunt van originaliteit. Het verhaal van de verdwijnende fabelwereld door het ongeloof van de in de realiteit gewortelde mens, kenden we bijvoorbeeld al van Lanfeust van Troy en uit Loisels Peter Pan, om maar die twee te noemen. Maar of een verhaallijn nu herwerkt wordt of niet, ons kan het weinig schelen. Wisher heeft op geen enkel moment de pretentie om de wereld te veranderen, maar alles om ons een halfuurtje te amuseren. Missie geslaagd.

> WOUTER PORTEMAN — november 2008