Nummer vijf in de BelgenTop van 2005 en nog net geen top 10-plaats in de voorlopige tussenstand van de nieuwe Grenzeloze Top 20-wedstrijd die we momenteel organiseren. Het zijn posities die verdedigd moeten worden, maar in beide gevallen is het wel het hoogst genoteerde album waarmee gelachen kan worden.

We vragen ons soms af of de impact na 27 jaar (de verschijning van deel 1 bij Yendor) of twintig jaar (de verschijning van het na drie maanden al uitverkochte Zwartkijken Kompleet bij Arboris) nog steeds geldt. Zouden nieuwe generaties dit ook lusten? Laat ons met de armen hoog in de lucht geheven bidden van wel. Het grimmige karakter en de dikwijls weinig bemoedigende grappen (Franquin leed regelmatig aan zware depressies) maken ons nog steeds nerveus. En onze bewondering voor Franquins weergaloze tekentalent zal nooit tanen. Met hem stierf een belangrijke grootmeester van de Franco-Belgische school.

Die idolatrie zet een objectievere spiegeling van Zwartlijken anno nu misschien in de gearceerde schaduw. We wagen een poging en we zullen falen. We vermoeden dat het rabiate antimilitaristische aspect te zwaar doorweegt, hoewel domme oorlogsinitiatieven van Bush en co. Franquin zouden gelijk geven. Andere behandelde onderwerpen zijn doping, falende ziekenzorg door budgetkwesties, de doodstraf, milieuverontreiniging, de evolutieleer, hoge benzineprijzen en de wereld die om zeep gaat. Nog steeds actueel? Wij dachten van wel. Zwart-wit trekt niet aan en verkoopt minder. Maar wat Franquin in zwart-wit flikt, is een zinderend spektakel. Uren besteedde hij aan het zwarten van vlakken zonder dat daar een dikkere penseel aan te pas kwam. Hij en zijn Rotring-pennetje versus het witte vel, dat was de strijd die hij leverde. Zwartkijken kent geen vast hoofdpersonage en gelukkig maar. Hij zou het niet lang trekken in de onzalige wereld die Franquin schetste. Guust Flater, it ain't.

Dat nieuwe speler op de markt Glad IJs Zwartkijken opnieuw uitgeeft in een glanzende hardcovereditie is meer dan zomaar een herneming, het is tegelijk een hommage als een belangrijk signaal van vergeet-mij-niet. Wie Zwartkijken nog niet in huis heeft, krijgt nu een nieuwe kans. Grijp hem!