Kort na de Nederlandstalige comeback van Lanfeust van de Sterren is ook het spin-off-broertje Trollen van Troy weer van de partij. We waren de argumenten al vergeten waarom we Trollen van Troy een betere serie dan Lanfeust van de Sterren en een van de beste spin-off-stripreeksen in het algemeen vinden. Het sleutelwoord is humor. Die sterkte misten we in Lanfeust van de Sterren, om te beginnen al in de tekstkaders om locaties voor te stellen. Trollen van Troy is een glorieus voorbeeld van alle gekheid op een stokje.

Op het kantoor van Studio Gottferdom, waar Arleston aan zijn reeksen werkt, hangt achter hem op een muur een kaart van de planeet Troy. Slechts een klein percentage daarvan werd in de eerste cyclus, Lanfeust van Troy, betreden. Arleston beweert dat hij nog maar een blik moet laten glijden over de kaart om hele werelden, bevolkingsgroepen en situaties te bedenken. In afwachting van Lanfeusts terugkeer naar de planeet Troy (in de nog te verschijnen derde cyclus) ontbindt Arleston al zijn denkduivels in Trollen van Troy. Maar goed ook.

De rode draad van het verhaal is de ontvoering van twee trollenbaby's uit het dorp Phalompe die als offer voor de god Nymethny moeten dienen. Dat laten de trol Tetram, zijn adoptiefdochter Waha (een mens met oncontroleerbare magische krachten) en de op haar verliefde halftrol Proffie niet zomaar gebeuren en ze zetten op geheel eigen wijze de achtervolging in. Ook al moeten ze daarvoor vies water trotseren en weer een stel figuren de kop inslaan. Het is slechts de kapstok om een resem van soms elkaar in de weg lopende personages en situaties te presenteren. Het is een constante zoektocht naar referenties met acteurs (we herkenden toch al Charles Bronson), films (Indiana Jones and The Temple of Doom, Kill Bill, Jaws), stripfiguren (Roodbaard en de vele Aziatische onomatopeeën die verwijzen naar bekende manga's en mangatekenaars) en geschiedkundige gebeurtenissen zoals het graven van de Kanaaltunnel. Toegegeven, het is een rommelig allegaartje van verhaallijnen met edelfiguranten, maar wat een pret valt ermee te beleven! Ook bij de auteurs, dat staat vast. Arleston raakte na 56 strippagina's immers nog niet uitverteld en smeerde het verhaal uit over twee delen met een Aziatisch sausje. Het vervolg is voor maart 2009.