KIEKEBOE 112
En in Kwade Dagen
Merho • Standaard Uitgeverij
48 p. (SC)
|
|
| En in goede dagen |
|
En in Kwade Dagen zal waarschijnlijk verder door het leven gaan als het echtscheidingsalbum, veel meer dan het 'Fanny wordt model'-verhaal. Rond de vechtscheiding van Leon en Carmella Van der Neffe, de zure buren van het Kiekeboe-gezin, valt nu eenmaal geen volledig verhaal op te hangen. Lezers willen namelijk in de eerste plaats een van de Kiekeboe-familieleden de hoofdrol zien spelen, bij voorkeur Fanny, de pientere jongvolwassen dochter. Maar Merho zou Merho niet zijn als hij niet kon experimenteren met het vertellen van een verhaal. Er zit zelfs een running joke in om Marcel Kiekeboe een verhaal lang bezig te houden. Merho pleziert er zowel het trouwe publiek mee als de lezersgroep die graag een reeks ziet evolueren. Op dat gebied is Merho bij de pinken om actuele invloeden door te laten sijpelen om een boeiend scenario te construeren. Scènes uit het leven van de Kiekeboes punctueel laten afwisselen met de ondergang van het Van der Neffe-gezin is een pure sitcomstructuur met een lineair-chronologisch verloop. De aanzet met de schijnbaar objectieve vertelstem lijkt geplukt uit Desperate Housewives. Klassiek en modern verteld tegelijk... Maar wat zou jij je daar allemaal van aantrekken, zeg?! Kiekeboe is na dertig jaar nog steeds Vlaams topentertainment, ook buiten de grenzen van de strip, gemaakt door een bevlogen auteur die het vertellen in zich heeft. We kunnen het niet allemaal toewijzen aan leermeester Willy Vandersteen alleen, het vergt ook nog talent.
Voor het tekenen laat Merho zich dezer dagen bijstaan door Steve Van Bael en Thomas Du Caju, zonder vaste medewerker Peter Koeken te vergeten. Thomas nam dit album onder handen, naar verluidt ging dat moeizamer dan verwacht. Het valt trouwens op dat Kiekeboe-assistenten zich nogal laten gelden als ze vrouwengezichten moeten tekenen. Die van ex-medewerker Dirk Stallaert herkende je uit de duizenden, maar ook Thomas' vrouwengezichtjes refereren dikwijls naar die van Sabbatini en de K3-prentenboeken die hij illustreerde. Maar hij is er nog niet. In Sabbatini acteerden zijn figuren nog houterig. In dit album bemerken we daarentegen een paar keer een lichaamshouding die niet helemaal goed zit: het verwrongen, halfnaakte lichaam van Fanny op pagina 33 bijvoorbeeld. Voor de rest weinig opmerkingen. Laat het volgende album maar komen. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — december 2006 |
