Bibliografie van Steve Van Bael
• Baba Yega
• Kiekeboe
• Link
FIGARO 1-2
1. Het Masker van de Wereld - 2. Biechtgeheim


Steve Van Bael • Standaard Uitgeverij
48 p. (SC)
Klassieke Vlaamse detectivetouch

Hip hip hoera! Vlaanderen is een stripreeks rijker. De boreling luistert naar de naam Figaro, de naam van een op het eerste gezicht doodnormaal kapsalon. Maar, klanten die een "Coupe Figaro" bestellen, doen eerder een beroep op de privédetectives van de mini geheime dienst die onder het kapsalon gevestigd is. Brunetti is de leider van het detectivebureau. Maxim is de redder in nood en techneut van het gezelschap. Tot slot maken we ook nog kennis met Peck en de bevallige Emma, allebei privédetective van beroep.

Zoals in stripland wel vaker het geval is de laatste tijd, krijgen we meteen twee delen voorgeschoteld. In Het Masker van de Wereld draait alles om de vier uitersten, vier relikwieën rond de figuur van farao Ramses II. Wie ze alle vier bezit krijgt toegang tot The Hall of Records en een gigantische massa kennis van een hoogstaande, verloren beschaving. De sekte van Amon-Ra zet alles in het werk om de vier in zijn bezit te krijgen. Biechtgeheim tapt meteen uit een heel ander vaatje. Peck wordt belast met de taak om ex-nazi en hooggeleerde Von Worstenmann te escorteren naar Praag waar deze laatste een lezing over nucleaire wapens wil geven. De Duitse terreurorganisatie Nazi Goreng zit echter achter Von Worstenmann aan. De inzet is het afwerken van een nucleaire bom, die sinds het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog verborgen staat in Praag.

Steve Van Bael leerde de kneepjes van het vak bij Studio MAX! en good old Merho. Figaro vertoont dan ook een leuke kruisbestuiving van diverse Vlaamse stripreeksen. Een deftige locatiespotting en het nodige vorserswerk staan alvast garant voor goed gefundeerde avonturenverhalen met de o zo klassieke Vlaamse detectivetouch. De personages zijn complementair, blijven overeind in humoristische en in realistische situaties en zijn naar ons gevoel goed uitgewerkt. Tekentechnisch levert Steve degelijk werk af. Statische scènes zoals die waarin er veel gepraat en uitgelegd worden, mogen gerust dynamischer. Daartegenover staat dat we erg van de achtervolgingsscènes hebben genoten.

Aan de mannelijke lezers werd ook gedacht. Voor hen werd een ander oeroud stripcliché in stand gehouden. Figaro bezorgt ons namelijk een nieuwe stripbabe... Staat Peck er vaak nog wat beteuterd bij, dan geeft Emma zichzelf reeds in het eerste verhaal functioneel bloot. Dit zorgt meteen voor de nodige geladenheid bij Peck. Benieuwd waar dit heen gaat...

> JACKY CORNELIS — oktober 2008