Van alle vrouwelijke stripfiguren wier strips in onze moerstaal te lezen zijn, is Esther Verkest hoogstwaarschijnlijk de meest bizarre. Pendelend tussen een harde aanpak op alle mogelijke gebieden (het seksuele als meest aanwezige) en een gemoedelijke onderdanigheid (of is dat een valse voorstelling?) baant Esther zich een eigen weg door een jungle van freaky nevenfiguren, dwaze liefdes en de gevolgen van haar eigen kuren. Esther is de vleegeworden sm-babe, een badpakkenverslindster en mannenmeesteres. Hoe lief ze ook kijkt op de achterflap, in haar nakie op hoge hakken en met haar grote blauwe Bambi-ogen, vergis je niet: zij lust ons net zo rauw als wij haar!

Een vast beroep heeft Esther niet. Elke professie is goed genoeg zolang het maar ten dienste staat van een prima grap. Een vaste partner heeft ze ook niet, al komt de eeuwig bedrogen Arabella het meest in de buurt. Ook de lengte van de grappen varieert van een strookje tot een volle pagina. Net die variatie in presentatie en decor zorgt ervoor dat er met dit zesde album nog steeds geen sprake is van bloedarmoede leidt. Sterker zelfs: Kim Duchateau beheerst optimaal zijn eigen universum en tekent steeds beter. Conventioneler ook. Alhoewel er op anatomisch gebied nog wel het een en ander valt op te merken, duiden we je maar al te graag op de moeite die Kim zich getroost om naast een in het algemeen steeds geslaagde grap ook nog eens aantrekkelijk tekenwerk af te leveren. Hoeveel in de tijdschriften publicerende collega's van hem doen hem dat na? Humo lezen we al lang niet meer voor Kamagurka of Herr Seele. P-Magazine des te meer voor Esther Verkest. Zonder de minste dwang (tenzij Esther wil langskomen met haar zweepje) herlezen we met plezier de eerder in het weekblad verschenen grappen.