Zijn er nog taboes in onze vrije samenleving? Seks, drugs, lichaamsveranderingen,... Alles lijkt geaccepteerd en bespreekbaar tegenwoordig. Toch is alles met dood nog steeds wat lastiger. Zeker als het om zelfmoord gaat. Wat moet je tegen de vader van zo iemand zeggen? Erg pijnlijk.

'Gelukkig' is er nu zo'n vader die het verhaal verteld vanuit zijn eigen beleving. En dan kan je niets doen dan luisteren en enorm meevoelen. Willy Linthout (de tekenaar van de succesreeks Urbanus) heeft inderdaad zijn zoon verloren door zelfdoding zoals hij het zelf liever uitdrukt. In plaats van dat stilletjes te verwerken, heeft hij ervoor gekozen om ons in stripvorm mee te laten maken wat hij doorstond. Hij gebruikt daar het fictieve personage Karel Germonprez en zijn zoon Wannes voor. Van de eerste schrik en ongeloof, naar de diepste depressie, naar de waanbeelden en de mentale scheiding van zijn vrouw. Een proces dat door merg en been gaat. En je zou zo graag willen helpen, maar de verschillende fases moeten doorlopen worden om weer tot een vorm van herstel te komen.

In de laatste twee deeltjes krijgt Karel medicijnen om hem uit zijn depressie te halen. Hij neemt meteen teveel van het goedje en raakt in een euforische stemming. Hoewel je het hem gunt weer gelukkig te zijn, voelt deze euforie extra wrang aan. Het is namelijk kunstmatig! In het achtste en afsluitende deeltje beseft Karel dat hij toch de kloof moet dichten met zijn vrouw zodat ze samen weer de draad kunnen proberen oppikken.

Willy Linthout tekent dit zware onderwerp in potloodtekeningen in een komische stijl. Het is een vreemd contrast, maar het voorkomt dat het verhaal loodzwaar wordt. Een echte aanrader was Het Jaar van de Olifant al. Daarbovenop leerzaam en zeer emotioneel. Volgend jaar verschijnt een bundeling van alle acht deeltjes. Ondertussen is er een mondiale belangstelling gerezen voor Linthouts werk. Daar hebben we het laatste nog niet van gezien.