DE MAAGD EN DE NEGER 1
Papa en Sofie
Judith Vanistendael • Oog & Blik / De Harmonie
64 p. (SC)
|
|
| Gekleurd zwart-wit |
|
Het kon een typische Cosmopolitan-enquête zijn. Hoe zou je reageren mocht je amper negentienjarige dochter dolverliefd thuiskomen met een berooide Togolese asielzoeker? Eerlijk, de kans is miniem dat je het antwoord A. "Hé tof, een Togolees! Die kunnen zo lekker sexy dansen" zou aankruisen. Het overkwam de liberale ouders van het brave economiestudentje Sofie. Hun bewogen verhaal over onbegrip, woede, ineengestorte dromen, 'kleine kindjes worden groot', verbazing, berusting en — de uiteindelijk verwachte — acceptatie lees je in De Maagd en de Neger, de aangrijpende debuutstrip van Judith Vanistendael.
Ondanks het zwaarwichtige thema is dit een (h)eerlijk album geworden. Zelden klonken de dialogen zo eerlijk in je oren. Je hoort de moeder die het wil begrijpen, je hoort de vader niets zeggen en alles bedoelen. Knap, maar het verhaal laat toch vooral door de tekeningen een beklijvende indruk. Net zoals in de betere manga, verrast deze laatbloeister met de tijdstechniek. Elke seconde, elke gedachte verdient een tekening. Zo krijg je de ronduit sublieme pagina's waarin je de vader kaders lang ziet wandelen onderwijl zijn gedachten ordenend. Grafisch schurkt het album bij de Franse nouvelle vague-stijl aan, netjes balancerend tussen het werk van Blutch (Rapido Moderna), Spiessert (wie vertaalt nu eens de hilarische Expresso-reeks Ingmar) en Jouvray (Lincoln). Toch blijft De Maagd en de Neger een debuut. De figuren van Sofie en Abou zijn opvallend kleurloos. En op het eind stuikt het album door de te snelle opeenvolging van anekdotes wat in elkaar, maar het lijdt geen twijfel dat dit gecompenseerd wordt in het tweede deel waarin hetzelfde verhaal op ons losgelaten wordt, maar nu gezien door de bril van Sofie.
Met deze graphic novel heeft het subsidiekanaal het Vlaams Fonds voor de Letteren nog maar eens zijn fijne selectieneus getoond. Vincent (Brecht Evens), Façade (Kristof Spaey), De Tweede Kus (Conz),... en nu ook De Maagd en de Neger verrasten ons al positief. Benieuwd wat voor moois er ons nog te wachten staat. En nu we toch in een gulle complimentenbui zijn, willen we ook de man van Judith bedanken. Naar verluidt volgde ze de richting striptekenen vooral omdat haar man graag strips leest.
Oh ja, Judith is de dochter van bekende kop, journalist en schrijver Geert Van Istendael. Et alors? Deze strip heeft dergelijke goedkope marketing niet nodig. Kwaliteit verkoopt zichzelf. Altijd en overal. |
|
| > WOUTER PORTEMAN — december 2006 |
