Aan de vooravond van de industriële revolutie ligt het Engelse dorpje Dartmoor er vredig bij. Een idyllische wereld van weiden, houtwallen en veengrond. Thomas en Betty Jobson konden zich geen beter leven voorstellen tot die zwoele zomerdag, ergens in juni. Hun dochtertje Sheila moest babysitten op de pasgeboren Peter. Om hem te beschutten tegen de zon plaatste ze zijn rieten mandje onder een bloeiende meiboom. Foutje! Plots was Peter verdwenen! Na drie lange afwachtende dagen weerklonk plots weer gehuil vanonder de witte elfenboom. Peter was terug! Alleen had hij nu grote groene ogen, gezegend met pupillen als dartele dwaallichtjes. Peter was gewisseld met een elfenkind. De jaren verstreken en het wisselkind groeide op met zijn feeërieke vrienden... tot zijn ouders, financieel berooid na enkele tegenvallende oogsten, moesten verhuizen naar de sloppenwijken rond Londen.

Hoera, Xavier Fourquemin is terug! Nog maar pas werd hij gelauwerd in het toonaangevende Franse striptijdschrift [dBD] als een van de 22 onmisbare jongere tekenaars van dit decennium (en dit naast meer ronkende namen als Christophe Bec, Denis Bajram, Giulio De Vita, Richard Guérineau, Cyril Pedrosa en andere Frederik Peetersen), of zijn nieuwe strip ligt ons al toe te staren. Nou, het was wel even wennen. Weg zijn de groezelig gekraste menselijke vuilbakken die we kenden uit Alban en Outlaw. Neen, de lijnen zijn uitgepuurd waardoor zijn (te?) originele tekenstijl direct een flink stuk commerciëler oogt. Gelukkig is dit geen uitverkoop. Voor de fans van het eerste uur duiken er nog genoeg verzopen ogen en snotterige druipneuzen op, vooral als het schorremorrie van de Londense underground op de voorgrond treedt. Voor dit vijfluik ging de ex-leerling van de Doornikse stripschool in zee met Pierre Dubois van wie vooral zijn fenomenale elfenkennis ons bijblijft.

Dit eerste deel flirt volop met de Keltische nevenwereld, maar verrast ons toch nog het meest met de grauwe Victoriaanse verhaallijn. Charles Dickens, mist, Jack The Ripper-lookalikes,... ja, Loisels Peter Pan is echt niet veraf. De naam en de liefde voor mystiek heeft het hoofdpersonage alvast mee. Wij zijn alvast benieuwd hoe Dubois de puzzelstukjes in elkaar zal laten passen!