Amper twee delen ver en nu al kent Flor de Luna zijn vaste ingrediënten. Op de eerste bladzijde wordt door telkens een ander hoofdpersonage een sigaar gerold die zelfs de meest overtuigende geheelonthouder zin doet krijgen. Vervolgens switchen we naar het heden. Secretaris Antoine Chatel van de laatste sigarenbaron, Charles Porter, wil immers zijn baas om het hoekje helpen. Maar iemand is hem voor geweest en heeft dit vuile werkje voor hem opgeknapt. In het kantoor van Porter vindt Chatel diens aantekeningen over de familiegeschiedenis en zo belandden we al twee delen lang in het Cuba van de negentiende eeuw. Daar vlucht Diego Antonio Castellano uit Spanje naartoe om in Cuba zijn grote droom waar te maken: tabak telen. Maar reeds op het schip beginnen de problemen: de gele koorts heerst er, de zwarte slaven krijgen de schuld, maar de kapitein weigert zijn buit zomaar op te geven. Gevolg: muiterij! Ook als Castellano in Cuba aanbeland is, zijn de problemen niet van de baan: corruptie, familietwisten, verstandshuwelijken, noem maar op: het is er dagelijkse kost.

We hadden het ook op voorhand kunnen weten, want veertiger Boisserie kàn schrijven en samen met Stalner is dit ondertussen, na Het Kruis van Cazenac en Reiziger, hun derde reeks. Op beide voorgaande titels viel telkens wel het een en ander op te merken, maar bij poging nummer drie blijken de heren elkaar perfect te begrijpen. Amper twee delen ver en toch durven we het nu al zeggen: Flor de Luna is goed op weg om zich bij de grote Glénat-klassiekers te scharen. In de eerste plaats denken we dan natuurlijk aan het bierbrouwersepos De Meesters van de Gerst, maar ook de sfeer van pakweg De Orde van Cicero is nooit veraf. Een grote reeks in wording dus en als je ons nu wilt excuseren: wij gaan er nog eentje opsteken!