Met De Technovaders als spin-off op de onverwoestbare sf-klassieker De Incal (nummer 13 in de FransenTop) is Alejandro Jodorowsky niet aan zijn proefstuk toe. Prequels, sequels, spin-offs en zelfs spin-offs op spin-offs werden rond het moederverhaal De Incal gebouwd. In september 2008 komt er in het Frans een nieuwe loot aan de boom met Les Armes du Méta-Baron, een spin-off op De Metabaronnen die al een spin-off is op De Incal dus. In De Technovaders draait het nu al een tijdje rond grijsaard Albino, de beste ontwerper van virtuele spelletjes en het kind van een drievoudige verkrachting. Met het muisachtige wezentje Tinigrifi (die eenzelfde grappige rol vervult als het robottenduo Tonto en Lothar in De Metabaronnen) op de schouder vertelt hij zijn volgelingen zijn levensverhaal. Ondertussen wordt het ruimteschip achtervolgd door een gigantische oorlogsvloot wat geen goed nieuws is voor Albino.

De inkleuring van Fred Beltran toont hoe computerinkleuring per definitie niet slecht, makkelijk of afstandelijk hoeft te zijn. Vooral in deze bombastische sf-omgeving slaat het aan. Het vormt een ideaal huwelijk met de klassieke tekenstijl van Zoran Janjetov. Maar vullen de plaatjes ook de gaatjes? Het grootse van het epos manifesteert zich in dit deel voornamelijk in grote tekeningen, die het leesritme serieus vergroten. Er is veel om naar te kijken en de tekeningen zijn echt wel imposant. Ook de originele ideeën van Jodorowsky (het levende water is er maar een van) met al dan niet verdoken christelijke thema's overtuigen. Helaas is het een album dat niet alleen vlot wegleest, maar ook snel. Er blijft amper wat hangen. De Technovaders is weliswaar een groots opgezet space opera-spektakel, maar het staat alsnog in de met een pennetje gearceerde schaduw van De Incal.