De collectie Polyptiek van Lombard kenmerkt zich doordat het reeksen bevat met een beperkt aantal delen. Zo is de serie De Oneven Orde met dit vijfde deel afgesloten. Het moge duidelijk zijn dat de vijf delen één verhaal vormen. Zo is deel 5 dus niet apart te lezen, je zou niets van het verhaal begrijpen.

Het gegeven van De Oneven Orde is best intrigerend. Allereerst speelt er een verhaal in het heden af. Naar aanleiding van de controverse tussen India en Pakistan over Kasjmir is een verzetsgroep actief en probeert met een kernwapen een conflict uit te lokken. Shafir Reza is de belangrijkste persoon van deze beweging en weet in het westen op slinkse wijze aan de benodigde middelen te komen. Maar dat doet hij niet op eigen kracht. Een geheimzinnige macht helpt hem zijn doelen te verwezenlijken.

Nu komen we op de wat mystieke kant van het verhaal. Een aantal sleutelpersonen blijkt namelijk in contact te zijn gekomen met de geheimzinnige Leonora. Zij bezorgt hen het oude, met sloten afgesloten boek, 'Visio Veritatis', met teksten van Mechtilde die dateren van eind jaren 1290. Door deze teksten kwamen zij en haar vriendin in 1297 op de brandstapel terecht om als heksen verbrand te worden. Alle sleutelpersonen hebben het boek geopend en raakten daardoor in een soort trance door de visioenen die ze kregen. Onbewust hielpen ze daarmee de beweging van Shafir Reza.

De 'Viso Veritatis' is in verschillende tijdperken herdrukt, telkens door een Leonora. Deze geheimzinnige vrouw lijkt dus wel onsterfelijk en koestert een groot wraakgevoel voor belangrijke, mannelijke leiders. We maken episoden mee in Antverpia (1585), Sevilla (1600), Roma (1644) en Paris (1791). Alle vier keren speelt een herdruk van 'Visio Veritatis' een rol van betekenis. In de huidige tijd komen deze vier herdrukken in handen van de schrijver Patrick Prada die uiteindelijk ontdekt dat ook hij betrokken is bij het drama rond Mechtilde. De Oneven Orde is duidelijk een verhaal dat concentratie vergt van de lezer. Ook omdat het mysterie rond de boeken heel lang onduidelijk blijft. En zelfs in het afsluitende deel blijf je nog wel met wat vragen zitten.

De Nederlandse tekenaar Paul Teng is goed op dreef in deze reeks. Wat een prachtige tekeningen toch weer. Hij hoeft zich ook niet meer te bewijzen na de reeks Shane (Lombard) en zijn zwart-witstripromans De Vrienden van Igor Steiner en Libertair Intermezzo (Casterman). Zijn volgende project is een one-shot op scenario van Jean Van Hamme waarover je hier meer kan lezen.