In 1961 schort er wat aan de bouw van het Congrespaleis. Er is sprake van demonen en stromend bloed op de bodem van een bouwput. Kameraad Brezjnev voelt de architect aan de tand en moet niet veel weten van zijn angstige uitleg. Bij zijn hardhandig optreden komt een vrouw zijn kamer in het Kremlin binnen, snijdt de keel over van Breznjevs collega, ontdoet zich van haar zwarte mantel en kerft een ster in haar buik. Het bloed spuit als een fontein uit haar opengesperde mond. Snel stijgt het peil van het bloed in de kamer. Brezjnev vreest dat hij zal verdrinken in deze poel. Ondertussen worden in het geheime, ondergrondse centrum van het Kremlin twee onderzoekers vastgehouden. Ava en Dimitri hadden de dubieuze taak om X-Men-achtige personen te kweken, een erfenis van een voor de nazi's gevluchte communistische professor. De twee worden uit hun cel gehaald om opnieuw in de ondergrondse kelders en laboratoria af te dalen. Ze moeten de andere losgeslagen proefkonijnen opsporen vooraleer de mensheid in gevaar komt.

Met KGB schreef Valérie Mangin (De Gesel Gods, Luxley) een onvervalste zombiethriller waar een naar onze mening te lange, babbelzieke inleiding voor nodig is ondanks de vele interventies van demonen en monsters... Eigenlijk willen we niet toegeven dat we geen vat kregen op het verhaal. Pas op het einde won de spanning het van de vraagtekens met de zombiedreiging. Dan is het neerschieten geblazen of door een bijl geveld worden.

Nieuwkomer Malo Kerfriden kwijt zich prima van zijn taak. De decors en interieurs zijn verzorgd en gedetailleerd getekend. Zijn inkleuring is ambachtelijk vakwerk. En ook zijn personages heeft hij aardig onder de knie. Als Ava en Dimitri in het volgende deel aan kracht winnen (nu vinden we ze nogal droog, op het saaie af) dan kan dit tot een degelijke B-reeks uitgroeien.