Waar het meisje Dread Mac Farlane plots vandaan komt, weten we nog niet. Zijzelf ook amper. In het eerste deel sloot ze vriendschap met Peter Pan en de Slimme Jongens van Nooitgedachtland. Maar ze raakte verliefd op kapitein Hook. Hij had duidelijk ook wel zin in een jonge brok in zijn bedstee. Het komt hem bovendien goed uit dat zij de schuilplek kent van die vermaledijde Pan. Met die kennis houdt Dread haar geliefde nog wat aan het lijntje. Ondertussen heeft ze in deel 2 de harten van de bemanning gewonnen. Maar er zijn er die vasthouden aan het bijgeloof dat een vrouw aan boord ongeluk brengt.

Wie de albums doorbladert, denkt wellicht met een softerotische strip vandoen te hebben. Inderdaad loopt Dread vaker in haar blote kont en tieten rond dan goed is voor een lezer die zich probeert te concentreren op het verhaal. Bij deel 1 hadden we nog meer dan onze reserves. Ook de Elfquest-achtige tekeningen van Marion Poinsot waren niet meteen aan ons besteed. In deel 2 is er nog steeds een overdaad aan gemakkelijk naakt, de zwarte eyeliner van kapitein Hook is ferm overdreven en de Peter Pan van Poinsot staat enorm in de schaduw van de enige echte strip-Pan, die van Régis Loisel. Toch wint De Krokodil van de Tijd aan dramatiek en intrige. Over de liefde-haatrelatie tussen Dread en Hook is de auteur nog niet uitgesproken waardoor we het reeksje nog niet direct uit het oog verliezen.